Skírnir - 01.01.1828, Qupperneq 44

44
niál sé svo regluligt og ögætt enn, þótt danskan
eða heldr þýzkan liaíi þad ekki til aS bera? Eg
vil nú ekki fremr orÖleingja nm þetta mál, þeim
mun síðr sem félagið er biíiö aö skcra úr því; en
cinviiigis sýna meÖ nokkrum bókum, at þetta sama
7iö Jieíir veriÖ brúkaÖ allvíÖa fyrir utan ísland í
gamla daga, svosem í Noregi, Svíai'íki og á Eng-
Jandi, og brúkast þar cnn í öllum góöum og snotrum
útgáfum (voru liér frainlögÖ, Gulá\>!ngslög Ilákonar
komings AÖalsteinsfóstra í liandriti, }'exlg0lalagcn,
utgifvcn af Collín oeli Sclilyter, Stokkli. 1827*
IUustrations af jinglosaxon Puelry by J. J. Cony-
bcarc, Lond. 1827). Ekki finiist þaö í þeini nýrri
norsku, svcnsku og cnsku ritum, af þvi þessi
túngumál eru svo öldúngis umbreytt, að eingi lií-
andi maÖr í þcim löiidutn skilr eina línu, ncrna
bann stúdéri þau gömlu máj, eins og látínu, sem
er allt ödruvísi á Islandi. Nú þó cg sé nokkuð
fjölorör hérum, vonar mig samt að mínir liáttvirdtu
féJagsbræðr fyriigeíi mér það, þar eð þetta efni,
svo lítilfjörligt sem það er, þó raunar viðkemr
iélagsins tilgángi og aöalaugnamiöi mjög mikit (sjá
1. §. í Jögunum). Svo leingi sem allir játa, að
íslenzkan sé sú en forna aðaltúnga á Norðrlöndum
dást allir að þcirri þjóð, sein liefir vidlialdið lienni
óuœbreyttri um svo margar aldir, en sé það viðrkennt
og almennt játað, að máliösé nii allt annaö, mun cingi
kæra sig um það heldr en um Skrælíngjamál. þctta
gamla túngumál er það eina, sem ísJands þjóð
bcíir eptir af sínum fyrri blóma, Jieiinar makt og
cigin stjórn cr farin, lieiinar skógaræktog akryrkja