Skírnir - 02.01.1856, Blaðsíða 37

XXXIX
Ósk um rúnaletur af síeinum frá íslandi.
IiúN*LETUR á steiniim er citt af merkilegustti menjum fornaldarinnar, og
hefir þó ekki verið sinnt svo mjög sem vera ætti. Finnur Slagnússon hefir
fyrir laungu síðan skýrt frá rúnasteinum þeim sem þá voru kunnugir á Is-
landi (Antiqv. Annall. iv, 313—366); en síðan hafa margir steinar fundizt
þar á ymsum stöðum. Ef nokkur vildi lakast á hendur að búa til nákvæma
mynd slikra steina, og lýsa þeim í alla staði nákvæmlega , og svo að lýsa
letrinu, eða öllu því sem á steinunum stæði, og draga það upp, einnig að
gjöra lilraunir að ráða letrið, eptir því sem næst yrði komizt, þá væri tncð
þessu unnið mjög þarft verk, og eflaust mætti þar af leiða mikinn frtíðleik,
þeim til léttis sem iðka fornmálið og fornritafræði allskonar. En þessu
getur ckki orðið við komið til hlílar nema tneð tilstyrk þeirra manna sem
eru í nánd við þá slaði, þar sem rúnasteinar standa eða finnast. Ristíngin
er optmiáð og verður varla deild með augum, svo að menn verða að gæta
opt að stöfunum, og á ymsum tímuni dags, eptir því sem Ijósinu
hagar, bæði á morgna og uin hádegis bil og eptir sólsetur á kvöldum , því
þá kemur rislíngin opt helzt í Ijós. Fyrirhöfnin er ekki mikil, því rúnirnar
eru ckki margar, cn strikin bein, svo hver einn getur dregið letrið upp,
ef hann gefur sér að eins tíð til þess og hefir þolinmæði á því. Ef maður
útvegar sér svo stórt bréf, sem þarf, og leggur það á letrið, og heldur
bréfinu föstu, svo ekki nuddist fram og aptur, tekur siðan svart vax og
nýr yfir, þá fær maður mynd rúnanna hvíta á bréfinu, en hitt verður dökk-
grátt eða svartgrátt. Slíkan uppdrátt er vandalaust að gjöra, og það getur
hver einn , en bréfið og vaxið má fá frá fornfræðafélaginu, þegar þess væri
óskað af þeim sem vildi búa til slíka uppdrætti.
I timaritum fornfræðafélagsins eru margar ritgjörðir um rúnasteina, og
aðrar fornmenjar með rúnaletri á eður öðru fornu letri; þessar ritgjörðir eru
bæði á dönsku, sænsku, frakknesku og ensku. Rafn etazráð, sem hefir
samið margar af þessum ritgjörðum, hefir í hvggju að semja einnig ritgjörð
„um forninenjar með rúnaletri á Islandi”, og fornfræðafélagið mundi með
sérlega mikilli ánægju þakka hverjum þeim, sem þar að vildi styrkja, að
verk þetta yrði sem fullkomnast. fiessvegna yrði það með þakklátsemi
meðtekið, ef fornfræðavinir á íslandi vildi svo vel gjöra að búa til og senda
uppdrætti og lýsíngar af slíkum fornmenjum, og væri mjög æskilegt, að
þetta yrði sent að svo miklu leyti sem mögulegt væri nú í haust 1856, svo
það yrði jafnskjótt hagnýtt til áðurnefndrar ritgjörðar, en að öðrum kosti
svo fijótt sem orðið gæti. Uppdrættina og lýsíngarnar má senda annaðhvort
til etazráðs C. C. Rafn, Kronprindsensgade Nr. 40, eða til Jóns Sigurðs-
sonar, skjalavarðar við fornfræða félagið og forseta bókmentafélags deildar-
innar í Iíaupmannahöfn, Östervold Nr. 486. B. 2. Sal.