Skírnir - 01.01.1897, Blaðsíða 27

Frakkland.
27
á það að hafa valdið því, að þeir dæmdu hann sekan. En hvorki DreyfuB
né málflutningsmaður hans fengu að vita af skjali þesau né sjá það og
áttu því ekki kost á að véfengja það. Það var fyrir atvik að málflutn-
ingsmaður hans fékk að vita þetta síðar og einhvernveginn hefir náðst
ritliki af skjalinu og verið birt í blöðum og er það álit flestallra rit-
handarfræðinga, að það sé bersýnilegt, að skjalið sje falsað, aldrei ritað
af Dreyfus heldur af öðrum frakkneskum foringja, Esterhazy að nafni,
sem hafi stælt hönd Dreyfus. Stjórnin hefir sífelt kannast við að skjal
þetta væri geymt í vörzlum herBtjórnarinnar, en jafnan neitað að leggja það
fram eða sýna það. Varaforseti öldungaráðsins, Seheurer-Kestner, reyndi til að
fá stjórnina til að skipa nýja rannsókn, en hún reyndist ófáanleg til þess.
Þykir mönnum sem hún láti sér annara um, að ekki verði sönnuð afglöp-
in á dómendurna í herdóminum, heldur en að sannleikurinn sé í ljós leidd-
ur. En til að skilja þetta verða menn að vita það, að mest öll foringja-
stétt Frakka og því nær allir yfirstjórnendur hermálanna eru lærisveinar
og brjóstmylkingar Kristmúnka (Jeeúita), og að sá maður er menn ætla
sekan vera, er þeirra maðar með húð og hári. Hinsvegar er Dreyfus
Gyðingur, en Kristmúnkar gera alt sitt til, að vekja Gyðingaofsóknir hvar
sem þeir geta. — Svona stóð mál þetta í árslok og verður það meiri tíð-
inda efni í næsta árs Skirni.
Bretland ið mikla. — Höfuðtiðindi ársinB þaðan úr landi voru in
mikla þjóðhátíð, er haldin var um allan brezkan heim í Júnímán., en
dýrlegust þó í Lundúnum, i minningu þees, að þá hafði Viktoría drotn-
ing á veldisstóli setið fulla 6 tugi ára; en það er lengri tími, en nokkur
þjóðhöfðingi hefir áður rikt þar í landi. Englendingar höfðu lengi búið sig und-
ir hátíðina. Þeir höíðu áður haldið viðlíka hátíð 1887, þá er ríki Viktoríu
drotningar hafði staðið í hálfa öld. En svo mikið sem þá var um dýrðir,
og það var ekki lítið, þá þófti nú þó íangt af bera. Árið fyrirfarandi
hafði verið dæmafátt veltiár um alt Bretaveldi. Og nú var það eitt með
öðru fyrirtekið til að geta hátíðina sem vegsamlegasta og láta veldi og
víðlendi drotningarinnar ganga öllum heimi sem mest í augu, að til há-
tíðar þessarar voru boðnir sem heiðursgestir þjóðarinnar forsætisráðgjaf-
arnir úr öllum sjálfstjórnar-Iýðlendum Breta um víðan heim; en Bérhvert
brezkt lýðland sendi herflokk af innlendu landvarnarliði sínu til þess að
prýða hátíðagönguna á aðalminningardaginn.
Forsætisráðherrarnir þágu boðið og korau til Lnndúna með sifjalið