Skírnir - 01.01.1911, Page 46

Helgi.
Dálítið sögubrot eftir Maríu Jóhannsdóttur.
Faðir Helga var bláfátækur húsmaður. Hann átti
mörg börn, og voru þau flest alin upp á sveitinni. Helgi
fór á sveitina þegar hann var nokkurra vikna gamall.
Björn á Gili, fátækur barnamaður, varð feginn að taka
hann vegna meðgjafarinnar.
Sigga vinnukona var látin fóstra Helga. Henni þótti
vænt um drenginn, og lét fara vel um hann. En hún fór
frá Gili þegar Helgi var fimm ára.
»Mér þykir sárast að skilja við þig, veslings munaðar-
leysingjann«, sagði Sigga, þegar hún kvaddi Helga á hlað-
inu á Gili.
»Æ, lofaðu mér að fara með þér, elsku Sigga mín«,
sagði Helgi. Hann vafði handleggjunum um háls henni,
og hágrét.
»Eg vildi að eg gæti tekið þig með mér, Það verða
liklega ekki margir sem skifta sér af þér«, sagði Sigga.
»Hvaða org eru þetta?« kailaði Þórunn húsfreyja.
Hún stóð á bæjarhólnum, og hélt að sér höndum.
»Ætlarðu ekki að lofa stúlkunni að komast af stað?«
Helgi grét enn meir og hélt sér dauðahaldi í Siggu.
»Vertu ekki hörð við munaðarleysingjann, Þórunn mín.
Mundu að hann á guð uppi yflr sér, eins og aðrir,« sagði
Sigga, og losaði varlega handleggi Helga utan af hálsi sér.
»Hættu að gráta Helgi minn. Eg kem bráðum aftur
að flnna þig.« Hún tók báðum höndum um höfuð hans
og kysti hann.