Skírnir - 01.01.1911, Side 58

58
Helgi.
Vorið eftir kom nýr skósmiður og settist að í kaup-
túninu. Hann hét Guðmundur.
Menn sögðu að hann hefði siglt til að »fullkomna
sig« í skóaraiðn sinni, og að hann hefði hlotið mikið hrós
hjá meisturum sínum utanlands.
Hann leigði herbergi í einhverju stærsta húsinu í
kauptúninu, sem stóð við aðalgötuna.
Þar hafði hann vinnustofu og sölubúð.
Hann skrifaði auglýsingu á afarstórt pappaspjald og
sagðist taka að sér skósmíðar fyrir miklu lægra verð en
kauptúnsbúar hefðu Lingað til átt að venjast, og þar að
auk yrði verkið betur af hendi leyst.
»Komið, reynið, þá munuð þér sannfærast«, stóð með
þumlungslöngum stöfum neðst á spjaldinu. Síðan festi
hann spjaldið fyrir ofan búðardyrnar.
Menn ráku fljótt augun í auglýsinguna, og þyrptust
kringum hana, til að lesa hana. Og næst, þegar þeir
þurftu að lappa skóna sína, sendu þeir þá til Guðmundar.
Flestum líkuðu viðgerðir hans betur, og smátt og smátt
fækkaði viðskiftavinum Helga.
Þegar leið á sumarið, komu engir til hans nema ef
mikið lá á og Guðmundur gat ekki, vegna annríkis, af-
greitt þá, eins fljótt og þurfti.
Þóra kom einnig sjaldnar og sjaldnar til hans. Hún
hafði farið að hugsa um það undir eins um vorið þegar
atvinna Helga minkaði, hvað það væri í rauninni mikil
vitleysa af sér að ætla að giftast honum.
Hún gat ekki hugsað sér að sökkva sér niður í eymd-
ina og baslið, sem hún sá að blasti við honum.
Hún óskaði eftir færi til að segja honum, að hún
gæti ekki haldið lengra út í það.
Og hún fór að forðast hann eins og hún gat.
Um haustið fór Helgi til Guðmundar, til þess að tala
við hann, í þeirri von að þeir gætu komið sér saman um
verð á viðgerðum.
Hann hitti Guðmund í vinnustofunni.