Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 3

iim ótit, peflðr ínfíupinn fvú ^élum veib fuir, fú
er f)unn vifi emt á Ifft.
0igþv«tci jTeppum f effu, piíwr góbir! láítim
ocfr tyelbr ríbet ofrtiitib %«oá/ fprfi webrit er foo
gott/ og flobn prtnn firtb, l;ortr 2ílpl»g o«r {wlbit;
fnt í;eftr mátt oerii flfmtiíigt nt fomn á pnnn rtís
$ jóbíigrt funb t gnmía Prtflrt. —
éDn: ecfi er eg fcegjiniegr eptir rtt fjá fmntt
firtb/ fuí 2Ilpíng o«r rtlténb eiit trtrttelig inbrctting.
íþíóö: frtb fegir Jfú fatt. 2Ilpfng unr mífit
fnllig fiiptrtit.
10n: effi uóru frtt mfn orb/ bin trtnóe! eg
fngbi prtt befbi oltéub oerit fteimfiníig inbréttmg;
ffilurbu fiat mt?
fþióð: tolrtbu ecfi foonrt/ðí'uunöt minn! fprfi
feir gpmíu Jjefbu 2Ilfi{ng, fá þeftr eittjjoab fpebit
rtt pof. —
Öigfto: Scfi l;eftr 2ílpfng oerít betrn ft;rir pot
at peir gemíu þélbu og fóftu pat, fomt pori eg
ecfi flt fegja, ot fat fxift oerit oitíouó fíiftrtit/ £oi
par fontu óríigrt elí írtnbftnó pftroelb famait/ og
pftroegubu pefó cfni og efl Crtitbamól; lífrt Ijeftr pat
I;átíbíiga oib peff« elbgemlu fnmfomu/ oofit og
oib^aíbit f)já rtlmenitíngi oprbtngu ft;rir lanbinu og
fiefá legum, og þefbum oib mátt rába, fþfóöólfo
minn! fiá þefbi 2tlpíng fiabit eitit.