Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 25

25
2íöfomurtM5v* (?tfi pori eg flroy «t fofa $ér
fjeífmfngé óOata, emt tofuoerban ágébft ffalítu fó, ef
f ú oíllt ^ííbft mér; poí l; o í 11 er f> e t m a b o a t.
©t'gímfttt:. .goftb f)elbr f ít, gftmít mnbr! um
verffmibjuruftr, fem böttn 4>nunöc »ðr at tttlft urn,
ftelbtirbu ftt pœr geti innleibfi l;ér i íanbi?
2íbt'omumftöc. @g fngbi t;cfr pnt óban, at
eittfíftfft oerffmibjttr ft;nnu ftt íucfftff, enn pó fttrf
rnobr, ft;r|i og fremfi, at funna ttt fttrft r.teb f œr, og
pftrttœrfí farf teíuoerba petttngft til ftt faupa fiÆr,
og fomtt peim í góng, ett pá oantðr ofé ftefia "2st
lenöfngft; gnpegar einn ftíutr útfrefrmeiri fofinab,
ettn einn eba toeir menn géta fiabiji, f útíenbum,
fó leggja fíeivi famann, og ffipta foo ógóbflttum á
miíli fítt, eptir tilteíu. 21 pennnnn l;ótt eru fmu
fieerfiu og óbfltafpmufiu fprirtœfi fiofnut og frftm*
foeemb í útlenbunt, fem ecfi góttt erbtioífi ófomifi;
pnrómóti er fief0(;óttar féíftgéfíftpur foo éfunnur f
Iftitbi oortt, <tt ettginn f eföoegna porir ot inngángtt
þonn; ícerbu mentt ftt pecfjft þonn og l;oné npts
femi einé oel og fftnnmæíin; betr meg« toeir
enn eintt; muitur er ðt mamtfiné íibi, og
betur fió ottgu enn ftuga, pó er ecfi oíífíigt,
«t memt fpnnu «t bprjft á mergu fem lengi fcefir
nibri íegit, eb« ctlbrei tíbfofi í;ér f lanbi «t unb«n»
ferttu.
0tgl;o«te, git fjoat I;eíbr fú um benbíait'