Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 28

28
fcag, til at fjepva feguv pínav. Gfg Ætla at bfrfíjSvit
cg Itmb&únabv >;fiv ^efub, imini ccfi ft'bv enit ttbvav
ctOttfniv títbeimta fecfíngu og funnáttu. ©ngimt
ípfifí ge'ta náb fuílfomitun i neiitu l;anb»erfi/ ttenta
ftaitn íivvi náfoitniltga aílt ^oat favtil l;et;viv, i
tnevg áv, en aHir ft;fja|t géta wevib bisnbv, pá
fieiv i vattntnnt funni íttib cba mvv|tum ecfért til
jpefs; St;v|f eg ev báttbi, cií eg giavnann livva alít
I;vtat búffap eibfémttv, og mutt eg pefá lettgt ttot
ímfa.
j0ntttjöv, (Sg wií foma Ilfa, tttér ftnnfí at eg
fjái nú pegav ofaná, at eg ftaft. gievt mér vánga
fmpnbun um ^aupffabalíftt, og annat fíciva, og
oilba eg gjavuarin leibvéttafi; Itfa oilba eg ab fú
fegbir mévmeiníngu pína um ftffiueibav, af pol eg
H oib fjáfavfíbu.
íþjfaólfv, @g fcelb eg oevbi ab foma íífa, po{
p6 fevbin fojíi mig nocfttt, fiá l;elb eg gvcvbi meiva
6 pv(, fent eg ícvvt af fév, enn fioí foavar.
2Iöfomttmaöt;. gg tttá ecfi bpíja pcfuv £ef$,
flt eg gét ecft flutt feguna éfeipié, pib oevbíb at
géfa mév nocfut t fegulaun ávliga, b»evv fpvir ftg.
tþjéöélfv. ©egulaun! ecfi gét eg fettgib af
mév ab géfa penfnga út fpvír eina fegu,
2íöt’omttmabc. ®n ef pú íivrbir foo mifib
ávliga, at pat pvbi fév til meivi ttota ettn fpgulauttí
tinum foavabi?