Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 17

17
ega at ftmtta <tt fwba qt)iffíimb ffrttt, eit ecfi <tt
vew íctrbiv.
2íöfc’omtttrutðt:, @att fegtr pú pttt at vífu,
og er pat mjeg brófoerbt at pö fannt foo oeí at
þprba faufcfe'itaí) f inti, og uppala f)e(íefnt, ett bóitbimt
er fiá ecfi einúngié jfapabr ttí at ega og tippaía
fcuttba, féttt, finbr, fýr og f)e|fa, fcelbr til at ega
bern og uppaía fau ocí/ og jpareb (faparinn ^eftr
f>agab fol foo tií, at mabvimt ffpíbi eíffa affoamt
fttt, ecfi einaffa frampftr ennuv býr, I;elbr frampftr
abra menn, pá f)eftr f)amt farmeb géftt til fpitna,
at oér ccttutn fprfr og fremff at bera timíjpggju
fprir, at uppafa og uppfraba berniit oel,
$fóö6tfo. íþat fann at oera, en eg f)eíb at
bernin latri foona fjáíffrafa, fat fem pau mebpurfa;
í pat minnffa ffií eg ecfi, |>oat mabr gétr altaf oerit
at troba í pau. SJIér fpni|f f at oera n6g, at oera
fominn af góbum.
Síðt’omttmaðo. fþat er at fenmt gamalí rnóíé*
f)óttr: ©ott er at oera af góbuut foitu
inn, en oeitfiu íjoat ^ann píjbir?
fþi'óð. fþat í>etb eg oiti pat, fþof fó er
mabr betri, og Ilfa er fwft meira oib rnann, pegar
mabr fémur einf;oerftabar.
2íð£omttmftðo. oegna fcoeré ?
ft>/6ð, 3?5, af foí mabr er fominn af góbum.
2