Ármann á Alþingi - 01.01.1829, Blaðsíða 29

29
Sþj'ððólfe. 3íi, ef eg Ijieft á&atit, pá »il eg foma
ofl t'orga fuplamuit.
Qt'gíniatc. gg ctí gjantamt gcfa fjér fegu*
íatttt af fótíteft ttiitmt. íþú ^eimtar ttamtia)t meira
etm 5 SKerf óríiga, og »erí> eg eitté t>aubr og lifs
anti ft;rir patt; £ot cf eg jafna feffutit 5 merfs
um á aílar oifttrnar í órinu, pá farf eg at fcraga
&érumí>ií i| ffiífcingé til mung á fcoerri oifu.
^ttunðr. @g oií géfa minn jl'érf til, eg géf
margan jíiífctngitiit, ^»ert fem er, út fyrir ófsarfa,
foofem fcrennioín og fajfe, og gét eg pá oarit
f eim betr tit fteffa.
fþj'óöélft. Slfja! ntt fann eg upp gott ráfc,
&tgbvatv ! fþú gétr fagt tttér fegttna á cptir, foo
parf eg ecfi at fcorga, ettn gét fjaft eitté mifit
gagtt af fjenni fprir ftat.
©t'gþoatc. fþafc gjírti eg at fennu, fþj'óöólfc
mimt! efegoiífci, ett £arefc púert jltfur efttamabr,
fvtmir fér ecfi at jíorajt unfcan foo litíu tillagt.
fþat er Itfligt at matmintt fofti fat mifít órnaf
at tfna allar f ejfar fegur faman, og ef fjann par*
ataufi, oiffra orfafa ocgtta, þtarf at fcorga fjáífr
ttœrri fiol eitti mifit og oifc géfum fteiiunt t fegttlaun,
pá er ecfi oon at þann géti jlutt fegurnar óíeppié.
fþegar eittfjoafc nptfamtcgt á at framfovrmajf,
pá ega fieir oitru og peir efnttgu nt íeggja faman,
til at foma $ot á; peir oitru ega at leggja á ráfcin