Alþýðublaðið - 22.12.1959, Blaðsíða 8

Vitið þið þetta -
g, góðir
ImÉft hálsar?
Segja skilið v/ð Ruzicka-hjónin
REYKVlKINGAR muns
a. m. k. eftir Franz Ruzicka
og konu Hans Kate Rosén,
sem komu hingað með Nínu
og Friðrik í fyrra. Fritz og
Kate hafa undanfarin ár séð
um ráðningu ýmissa
þekktra skemmtikrafta,
þeirra þekktust eru Nína og
Friðrik, sem eru énn. sögð
ekki dottin upp fyrir.
Að. við skoðanakönnun í Ameríku hefur það komið í
Ijós, að mestur hluti amerískra eiginkvenna leggja tals-
vert á sig til þess að betrumbæta eiginmenn sína. Aftur á
móti kom það í Ijós, að eiginmennirnir virtust áhugalausjr
um að betrumbæta frúrnar.
Fritz og frú hans virðast
þó munu bíða nohkurn
hnekki á riæstunni, því að
hjónakornin Lily og Öy-
stein Frantzen, sem skemrnt
hafa á vegum Ruzicka að
undanförnu, hafa nú til-
kynnt, að þa.i viiji segja
skilið við Fritz og standa á
eigin fótum; Þau hfa látið
lögfræðing sinn ganga I
málið og biðja um að samn-
ingi hjónanna við Fntzhjón
in verði riftað, en Fritz og
Kate hafa enn ekki virt þau
svars.
ANNA Ingólfsdóttir var
smeygja sér inn um verzl-
unardyr, þegar við komum
auga á hana.
— Hvað gerir þú?
— Ég er í skóla.
— Hvaða skóla?
— Kvennaskólanum.
— Hvernig líkar þér þar?
— Vel . . . það er náttúr-
lega svolítið mikill agi.
— Ertu farin að hlakka
til jólanna?
— Já, já.
— Hefurðu hugsað þér
eitthvað sérstakt, sem gam-
an væri að fá í jólagjöf?
— Vekjaraklukku, og
lampa kannski . . .
—Langar þig í vekjara-
klukku! . .. Þær eru nú ekki
svo skemmtilegar . . .
— Ja, mamma vekur mig
sko alltaf í skólann, en það
væri nú betra að hafa sjálf
klukku niðri til vonar og
vara, því að það er ekkert
gaman að koma of seint . . .
þykkan og hlýlegan trefil,
þegar við mættum honum.
— Það er nú líklega ekki
mikill vandi að selja úlpuna,
sagði Jón, — og með það
tókum við hann fúslega inn
í jólagestahóp okkar.
— Hvað á nú að segja um
Þig?
— Það er líklega nokkuð
sama hvað ég segi, að þú eig-
ir að segja. Þetta verður allt
öfugt og umsnúið, þegar það
kemur í blaðinu. Þessi við-
töl við fólk í blöðunum! þau
eru yfirleitt ekkert nema
skáldskapur eða a. m. k.
mjög aukin og endurbætt!
ALLT frá fyrstu tíð hef-
ur mannkynið haft mikinn
áhuga á að sjá fram í fram
tíðina. Ekkert er skemmti-
legra en að reyna að sjá
fram í tímann og þar af
leiðandi hafa spámenn,
aldrakerlingar og véfréttir
verið í heiðri höfð.
ir vildu gjarnan eiga þessa
merkilegu jurt, en það var
ýmsum erfiðleikum háð að
eignast hana. Einfaldasta
lausnin var að kaupa hana,
en margar eftirlíkingar
voru í umferð og þær dýr-
ar. Öruggast var ;
hana upp sjálfur,
krafðist hugrekkis
arstyrks fram yj
venjulega. Það v.
sama hvar grafið v;
an varð að vera gr;
annað hvort í kir
eða undir gálga. Sai
gamalli trú óx hún
saklaus maður haf
tekinn af lífi.
ÞAÐ virtist því líkast að
bjóða bakarabarni brauð —
að fara fram á það við Jón
Örn Jónsson, að hann mætti
eiga von á kuldaúlpu í jóla-
gjöf. Hann var nefnilega í
spánnýrri kuldaúlpu og með
I Grikklandi til forna
voru véfréttir, sem sögðu
mönnum hvað framtíðin
bæri í skauti sér. Frægúst
þeirra var véfréttin í Delíí.
Á Norðurlöndum var eng-
in Delfívéfrétt en þar og
víðar um Norður-Evrópu
voru margvísar konur og
galdramenn, er spáðu fram
í tímann. Margir voru þeir
sem áttu hina frægu og ótta
legu galdrabók Cyprianus,
sem rituð var með blóði.
Hún gaf leiðbeiningar um,
hvernig vekja skyldi menn
frá dauðum, finna galdra-
kindur og margt annað, sem
miðaldafólki þótti nokkru
skipta. En ein var sú jurt
er flestum öðrum þótti betri
til töfrabragða og heilla. Það
er plantan alrune, sem köll-
uð almennt var gálganár.
Var því trúað að rót herm-
ar væri hálf planta og hálf
maður, og bjó hún yfir rnarg
víslegum kröftum.
Eigandi þessarar plöntu
gat komist að öllu um fram
tíð sína og fjölskyldu smn-
ar, bjargað lífi sínu í lífs-
háska, hjálpað sjúkum, varn
að því að vínið súrnaði, -ef
tvöfaldast að morgni.
lagðui- var peningur hjá
henni um nætur hafði hann
Það gefur að skilja að all
Rótina varð að g]
um miðnætti og í hi
aldrafólks var það
leg stund, gálginn,
og ugla, sem vælir í
enn þann dag í dag
margir hugsa sig ui
ar áður en þeir f
grafa upp töfrajurti
tíma sólarhringsins.
að hafa alsvartan hu
ferðis og mátti el
einasta hvítt hár vei
um. Þegar að gálgan
varð að snúa ano
vestur, taka upp
hníf og' sveifla hom
var yfir höfði sér. 1
varð að troða vaxi
því plantan öskrai
hún er gafinn upp
ærl mann, ef hann 1
Fara verður að c
gát við uppgröftinn
ast verður að særa :
hluta af rótinni, Þe
ið er við að hreins
ina frá rótunum sk
snæri um jurtina of
inn og fá hann síð;
stökkva af stað og i
þannig upp. Þegar ;
laus frá jörðu rel
upp svo ægilegt ö;
hundurinn dettur
— Þá segi ég bara um þig
— að þú sért ljóshærður og
bláeygur, hlakkir ákaflega
til jólanna, glaður á góðri
stund . . . og punktum basta.
•—• Allt í lagi, — og gleði-
leg jól.
— Gleðileg jól.

22. des. 1959 — Alþýðublaðið