Alþýðublaðið - 15.01.1960, Blaðsíða 8

SVO lengi lærir sem lifir,
segir einhvers staðar. —
Annar spekingur sagði, að
ellina mætti á þvi marka,
að fólki fyndist það vera orð
ið of gamalt til þess að það
tæki þvi að læra eitthvað
nýtt.
. Samkvæmt þessu er
gamla konan hérna á mynd-
ihnj kornung og „gamla“ á
aðeins heima innan gæsa-
lappa. Það hlýtur þó að vera
óþætt að láta það fljóta með,
þár eð hún var 77 ára um
dí ginn.
Þaó' var e'.nnitt á afmæl-
.söaginn, ’o.r myndin er
te1 m, en þá brá afmælis-
baj.nið sér út á tún og dans-
*ði villt rok.i og xól.
Hún er nn.rsk að uppruna,
Ti.óðir frægra, norskra skíða
’íappa.
Rauðir
kyrtlar
KVENLÆKNIR í Dublin
hefur tekið upp á því að
ganga í rauðum kyrtli í
stað hinna venjulegu hvítu.
Hún heldur því fram, að
sjúklingarnir beri langtum
meira traust til þess litar en
hins hvíta.
rfe OG svo voru það mann-
æturnar, sem áttu tal
saman.
— Svakalega var hún
smart, þessi, sem ég sá þig
með í gærkvöldi.
— Iss nei, það var ekkert
varið í hana. — Ég át hana
í dag ..,
TVEIR borgaraklæddir
lögreglumenn voru á
hnotskóg eftir fanga, sem
sloppið hafði úr fangelsinu.
Loks fundu þeir hann inni
á knæpu.
— Nú rjúkum við til og
skellum á hann handjárn-
unum, sagði annar lögreglu
þjónanna.
— Æ, það liggur ekki svo
á því, svaraði hinn. Nú er
hann einmitt nýbúinn, að
panta í glösin handa öllum,
og við skulum bíða þangað
til við erum búnir að fá einn
gráan. . . .

sem liggur á oð
deyja
HINN frægi brezki Iækn-
ir, Sir Daniel Davies, koin á
læknaþingj fram með eftir-
farandi gullin lögmál fyrir
þá, sem óska sér stuttra líf-
daga og liggur á að deyja:
Vinnið á hverjum ein-
asta degi, einnig á lielgi
dögum, og látið ekki per-
sónulegan áhuga hafa nokk-
ur áhrif á vinnuna.
Takið vinnuna með
heim, ef ekki hefur tek-
izt að ljúka áætlunarverk-
inu í vinnunni yfir daginn.
Neitið aldrei, þegar ykk-
ur er boðið til veizlu eða
annarra mannamóta, hvað
þreyttir sem þér eruð.
-y^- Látið ekki máltíðirnar
trufla yður við vinnuna.
Vinnið líka á meðan þér er-
uð að borða og takið alltaf
simann, þegar hann hriugir
um hádegið.
Takið á yðury alla á-
byrgð.
-jHj- Þurfið þið að fara í við-
skiptaleiðangra, þá ferð-
ist alltaf á nóttunni. Þá nýt-
ist tíminn betur.

LEIKARINN fékk bréf
frá lánardrottninum,
sem hófst með þessum orð-
— Það vekur mér undr-
un, að ég hef ekki móttek-
ið ...
Leikarinn svaraði með
símskeyti þegar í stað:
— Þér þurfið ekki að
vera undrandi. Ég hef nefni
Iega ekki sent yður neitt.
☆
bRnilN HANSIISTARINNÁR
ástúðlega. — En hugsaðu
þér, ef hann pabbi sæj þig.
— Það er allt í lagi með
hann, gall Kalli við. —
Hann er búinn að sjá mig.
Hann stendur niðri og held-
ur við stigann ...
SOFFIA heyrði, að
bankað var um hánótt
á gluggann hennar, sem er
á annarri hæð. Hún gat sér
þess strax til að þarna væri
nýjasti aðdáandinn, Kalli,
kominn í næturbónorðsferð.
— Og mikið rétt.
Soffía opnaði gluggann
varlega og gægðist út. —
Almáttugur Kalli. Agalega
ertu klikkaður, hvíslaði hún
KAUPMAÐUR nokkur
af gamla skólanum var
að því kominn að gefa upp
öndina, og fjölskyldan hafði
safnazt saman umhverfis
rúmið haris.
— Ertu þarna kona?
spurði hinn dauðvona.
— Já, ég er hér.
— Og eruð þið hér báðir
synir mínir?
— Já, við erum hér, svör-
uðu synirnir báðir í kór.
Þá rauk kaupmáðurinn
til, settist upp í rúminu,
baðaði^út höndunum, hvessti
augun á synina og sagði:
— Asnarnir ykkar, hver
er þá til að gæta verzlunar-
innar? — Með það dó hann.
NUTIMINN!
-Jl, indíánahöfðing-
INN kynnti sig og fjöl-
skyldu sína fyrir ferða-
mannahópnum.
— Nafn mitt er Hinn
hrausti örn, þetta er sonur
minn, Hinn stríðandi uxi, og
loks er hér sonardóttir mín,
Þjótandi eldflaug.
3 15. jan. 1960 — Alþýðublaðið
TÓN SMIÐURINN
Haydn varð þegai
dauða sinn grafarrs
um að bráð. Hann vs
aður í kirkjugarði í '
dimma nótt skömm
að honum hafði verii
Joseph Haydn
niður, réðust eir
bíræfnir þorparar
og stálu höfuðkúpi
Þeir ætluðu sér a:
heila Haydns, hvor
hefði raunverulega
snillingur,
Þjófnaðurinn kom
upp fyrr en 11 árun
er flytja átti jarðnesh
ar Haydns til fæðini
ar hans. Lögreglan ki
því, hverjir hefðu v
verki við grafarrár
hún gat ekkj haft h<
liári hinna seku, þar
voru þá fyrir utan yi
svæði hennar.
Höfuðkúpa Hayd
síðan boðin til kaups
tilboði var tekið. Þes
kúpa var síðan gra
búknum árið-1820. E
kom í ljós^ að höf
ll!lllllllllll(IIIIIH|||IIIIIIIillllllIII!II
,/egí
A/orði
HVAÐA englabö
þetta, kann marj
spyrja. — Þetta er
legasta par Norðui
Nína og Friðrik, er þ
lítil börn.
Þau hafa nú góða
af því að leika í kvi
um, syngja og sýna
Vikublöð víða um h
þó einkum á Norður
birta um þau fra
greinar, sem fólk
með af miklum áhr
Hvað þau halda
þarna uppi á stjörni
um látum við óspáð
Allt gengur sem sé
ennþá.
Hvað einkalífi þe
$'«