Ný félagsrit - 01.01.1845, Síða 16

1»
i m Jmoderm.
legnni þroska meb öferu inóti, enn þær leggi alla
hng og stund á aí> vernda hinn þjóblega blæ á allri
mentun sinni og lífs háttmn, og halda honuin vib; en
þessi blær er þjóbernib. Jijóbernib er heilagt, og
réttindi þess eru órjúfan'eg; einsog þab er heilög
skylda hvers manns ab laga skapferli sitt, hreinsa
hngarfar og sibferbi, í stuttu ináli: leggja alla stund
á ab ná sem inestuni andlegum frainfórutn, svo er þab
skylda hverrar þjóbar ab vekja og glæba þjóberni
sitt og efla þab á aila lund. Kristin trú hefír fyrst
vakib sanna skobun á þjóberninu, því einsog hún
kenndi, ab rettindi allra nianna væri jöfn upphaflega,
og ineb því afmábi þrældóm allan og ánaub, svo leiddi
hún og í Ijós þau sannindi, er ábur voru ókunn, ab
allar þjóbirætti sama rett upphaflega, ab "enginn væri
nitinur á Grikkjum og tíybíngum”, en ab hver þjób
væri limur hins niikla þjóbfelags, ebur grein af mann-
kyninu, og tengdi þannig saman allar þjóbir meb
óslitanda bandi, en hraut nibtir girbíngu þá, er skilib
hafbi þjóbirnar a!It t.l þess tíma. þarámóti kannabist
heibin trú ekki vib réttiridi þjóbanna, né he'gi þjóbern-
isins; einsog þab var algengt ab svipla menn frelsi
og selja í þrældóm, af því heibnin þekkti ekki tign
niannlegs eblis, svo var þab og alltítt, ab heibíngjar
sviptu heilar þjóbir frelsi, af því þeir þekktu ekki
|>jóbaréttinn. Persa Ronúngar og harbstjórar Austur-
heimsmanna voru vanir ab setja þjóbir þær, er þeir
lögbu undir sig, nibur í öbruiii löndum , og tvistra
þeiin víbs vegar, svo þær gæti síbur brotizt undan
valdi þeirra, en meb því móti tróbu þeir þjóbaréttinn
undir fótum og eyddu Jijóberni þeirra. tírikkir og
Rómverjar virtu lílils a!Iar abrar Jijóbir og köllubu