Ný félagsrit - 01.01.1845, Page 20

20
UM pJODF.RINI.
Ilverra fiainfaia er nii vænlanda þar sem þctla er
þjólbarbragiir i aufcsjáanlega engra, því til framfara
útlieiintist ab inenn Ieitist vib ab neina og auka þekk-
íngu sína, en enginn gctnr nninib nema ineb þvt
móti aí> liann kannist viö aí> s#r sé ábótavant, og
taki skynsaailegiim rábiiin og ániinningiiiii. þetta bendir
þá fil þess, aí> nm leiih og hverri þjób ríbur á ab
niuna eptir sjálfri sér, hlýtnr hún einnig aí> nnina eptir
öbriini, undireins og hún skoí>ar gjörhir sínar og tekur
eptir öllu í fari sínu, er henni áríhanda aí> gefa
gauin a?> lífsleih antiara jijóSa. Mannkynib allt er hin
mikla þjó?>, og hver einstök j>jóí> er kvísl eí>a grein
af henni; ósvnileg bönd tengja allar )>jóí>ir sarnan;
jiaí) er hverri fyrir sig ætlah af forsjóninni aö styrkja
aíira og stybja, og því er þeim óleyfilegt ab slíta sig
úr samhandi sín á milli; einsog iuabur fræbist af manni,
einsog einn tekur hirtu af annars huga, svo cr j>aí>
einni jijóí) ætlab aí> vera annari til uppfræbíngar og
eflíngar. Af Jiessu er anbskilib, ab Jiab er fnllkominn
inisskilningnrá ebli jýóbernisins, aí> leitast vib ab sporna
vib öilu útlendu, af J>ví þab sé útlent, og hyggja út öllu,
sem ekki er beinlínis runnib af ]>jóí>legri rót; Jijóbirnar
verba eintrjáníngslegar ef þær einhlína alltaf á sjálfar
sig en líta ekki til annara; þá fer J>eiiii einsog J>eim
iuanni, seitt alizt hefir alla æfi upp í heiniahúsum,
og aldrei komib á mannafundi, þær veriba sérgóbar
og ósveigjanlegar á alla 'vegn, og Jiegar fundtim
þeirra ber sanian vib útlendar J>jóbir, þora þær varla
ab líta upp fyrir feiinni og nppburbaleysi. Eigi
andi J>jóí>anna ab geta tekib sönnuin þrifnabi og lif
þeirra aí> geta orbib fjölhæft, verba þær ab forbast
allan einræningsskap, en hafa samgaungur sin á milli,