Ný félagsrit - 01.01.1845, Qupperneq 89

JtREF IJM AI,{)Ii\G.
89
mart þaí), sein nií veknr grnnsenidir, imin þá veríia
kallab eblilegt, og niart jafna sig svo á bábar sífeur,
ab livoriitveggjuin lyndi vel. En hvernig geta menn
sagt, ab allt sé lagt greinilega fyrir alþyfcu sjdnir, ef
fara á ineb öll þjdbniál fyrir Iiiktuui dyrum, þo nokkuö
af því verbi birt í tibindunum.
Enn freniur er naubsyn á, ab alþyba nái ab
þekkja þinginenn sjálfa og atgjörbir þeirra, svo menn
fái alinennt ab vita liverjir verbir se sæmdar þeirrar,
sem þeim er veitt, ebur eigi, og geti talaö sig sainan
uin nýjar kosníngar, ef þörf er á. þessari þekkíngu
nær alþýba nieb engu nio'ti af alþíngis-tí&indununi
einuin, sem raunin inun bezt sýna, og aldrei fæst
liún til hlýtar, neina svo sé aí) atgjörbir þeirra allar
liggi fyrir allra auguin.
Skyldi nokkur vera svo einfaldur, ab hugsa, aö
þíngtíbindin iniindu segja frá öllu sem frain fer á
þínginu? þab væri fávíslegt; því fyrst er ekki aubib
ab skrifa upp allt seni frain fer, og þar næst er
aÖgætanda, aí> konúngs-fulltrúi ræbur hvab í
t í í> i n d u n u in in á v e r a. þetta atriöi er injög aögæzlu
vert, og þa& hefir koinib frain í Danmörku, a& kon-
úngsfulltrúi hefir bannaö ab prenta í þingtíbinduin þab
sem þjdbin hefir hvaÖ helzt tískab eptir ab sjá, og þaö
segja kunnugir nienn, aö inart fari þaö fram á þing-
ununi sein tiöindin skiri ekki frá. Eg vil nú ekki
geta neins ills til konúngsfulltrúans á alþingi, en
eölilegt þætti iner þd hann heföi hliösjo'n af því, sein
hann hefir séö iQrsteö gjöra, og þd h a n n væri ekki
sýtíngssaniur um þesskonar efni, eöa væri sjálfur
livaö fúsastur á aö allt væri auglýst, þá er ekki ráöiö
hversu lengi hann veröur konúngsfulltrúi, og hver