Ný félagsrit - 01.01.1845, Blaðsíða 103

ALIT LM ÍUTGJÖIIDIU.
103
hans, ensknm og þýzknm, en ab hækur Frakka þará-
mót bera ástunduin lieldur mikinn keim af þvi, hversu
þeir dást ab honuni og unna honuni af alhuga. En
þó siglt sé nú fyrir öll þessi sker, þó allir rithöf-
undar, sem áfcur hafa uin nianninn ritab, sé vegnir
hver á móti öhruni, þó allt sé vandlega sett niímr og
inefialhólinu fylgt, þá er ekki þarmeb biíib. Sýni höf-
undtirinn mer ekki, a& sá og sá framtirskarandi mabur
■ sögunni, scm til er tekinn, t. a. m. Július Cesar,
JNapóleon, Alexander, Mirabeau (Mírabó), Sverrir
o. s. fr., hver um sig, standi i svo nánu sambandi vi£>
sína öld og sögu ens undangánganda timabils, a& þeir
me& kostuni og löstum og öllu samantcknu se lika
sem ávöxtur aldar sinnar, eins same&la þeim rótuin,
sem þeir eru sprottnir af, einsog kra*kiberi& lyngi
sínu e&a birkibla&i& stofni sinum; svni hann mér ekki,
aÖ þeir voru nau&synlegir á sinutn tíma einsog þeir
voru, til a& afreka þa& seni þeim var ætlaö; svni hann
mér ekki, hvernig gallar þviiikra manna eru svo ná-
tengdir kostum þeirra, a& væri þeir burlnunidir,
hyrfi kostirnir lika, og ágætleikur þeirra yr&i a&
engu, ef menn vildi hafa þá ö&ruvísi enn þeir voru;
skíri hann ekki allt þetta Ijóslega, þá má hann láta
óskrifaö fyrir mér; en fari hann þar á ofan a& niæla
þá i kútum og hálfpelum, fari hann a& bera út uin
þá bæjarkvis, einsog um vinnuhjú e&a uni sveitarómaga,
þá ver&ur liann sekur uni mörg afþeim óþarfa or&uni,
sem vér eigum a& svara fyrir á síniim tíma, einsog
|>ar stendnr.
Eins er enn a& gæta, og þa& er þetta, at vand-
hæfi er á a& lýsa nýli&num og nýdánum mönnuin,
einkuni þegar þær nýjúngar andans, seni þá létu á