Ný félagsrit - 01.01.1845, Qupperneq 118

118
ALIT UM niTGJÖRDin.
sem hann er aí> segja oss fiá „niikla manninuin <xg
sterka” Teiti rábsmanni Torfasyni í Skálholti, í(vitra
manninum og hrausta” Marteini Rögnvaldssyni, og
öbrum (lvitrum, hraustum og vellæríiuin” Islendíngum,
sein börbust meb Dönum í uinsátrinu um Kaupmanna-
höfn 1658; slikir menn og þvílikir koma eigi viö
söguna, hversu „hraustir og vellærfeir” sem þeir kunna
annars afe hafa verife. En þar getur nú böf. fært sér
föfeurlands ástina til afbötunar, og hún er jafnan fögur,
í hverju sem hún kemur fram. Reyndar heffei þafe,
ef til vill, átt betur vife, afe hann heffei sagt oss eiit-
hvafe uin Island sjálft, því eitthvafe er þó minnisverfeara
t
af því afe segja enn þafe, hverjir Islendíngar börfeust
mefe D ö n u m á miferi seytjándu öld. En þetta hefir
liöf. alls ekki gjört; hann lætur sér nægja, aö vísa
til einhvers annars Islendíngs [gufe má vita, hver
hann er], sem hcrra Páll Melstefe álítur færan um, afe
rita sögu landsins. þvílíkar lausar ávísanir getum
vér ekki látife oss nægja, og ekki skil eg í þvi, satt
afe segja, til hvers höf. þekkir, sem þaö vandaverk
kann af hendi afe leysa. Sagan sjálf á sér sögu eins
og hvafe annafe, og þafe er ekki á hverju tímabili afe
sagnafræfei getur þrdast svo í Jagi sé; engin þjófe
hefir nokkurntima átt sér merkilega sagnaritara nema
þegar hún var uppá sitt hife bezta, þegar frelsife var í
bloma sínum og þjófein lángt komin í mentan og upp-
lýsingu., þó afe Heródotos væri snemma uppi, þá
voru þó íónisku löndin vel á legg komin og lángt
á leife, bæfei í mentan og þjdfefrelsi, þegar hann las
vife olympisku leikana upp sögu sina, sein kennd er
vife niu mentagyfejur Grikkja; Atenuborg var afe lifa
sitt fegursta, efea rett nýbúin afe Jifa þafe, þegar þúky-