Ný félagsrit - 01.01.1845, Qupperneq 137

ALIT UM UITGJORDIR.
137
enderni lastanna” og ltaubviríiileg eigingirni var Jesú
fjærstæí)", (í sannieika eitthvert hií> auíivirbilegasta lof,
sein Kr. hefir verib boriíi af nokkurs kennimanns
munni; fáir munu og svo fáfro'íiir, ab fræíia þurfi um
slíkt). OrSatiltækiíi á 23. bls. „Jesús verjulaus einsog
saubur”, er jafn sniekklaust og o'sæmilegt; í kirkjunni
hefir tíbkazt ab líkja J. vib lamb, og hefbi þab mátt
vel fara, en a& líkja honum vib saub hefir aldrei verib
vandi, og á enganveginn vib; á 31. bls. (lhefbi Jesús
velzt svo mjög úr tign sinni o. s. frv.” — þab er
dáfallegt!! — og á 99. bls. (lab vísu espabi hann upp
hatur sinna indtstöbuinanna”, og „sambland af lítil-
mtítlegleik og hátign hjá Jesú,” og fleiri hneigslanleg
orbatiltæki, er lýsa stöku lotníngarleysi, er ab finna á
víb og dreif innanmn ræburnar. þar sem höf. aptur
á móti ætlar ab láta sér farast vel orb um Kr., þá
verbur honurn þab helzt fyrir, ab skeyta svo skapi
sínu á fjandinönnum hans, ab honum hættir opt til
ab hagga sanngirni og réttsýni, t. a. m. á 27. og 61.
bls.; en þab er enginn sdmi fyrir neinn mann, því
síbur þegar um Krist er ab ræba, ab gjörast fagur
fyrir lýti annara.
þab er einúngis um fáein trúaratribi fyrir utan
Kristsfræbina, ab höf. hefir látib í Ijtísi meiníngu sína,
og nefnum vér til þess fyrst og fremst þar sem höf.
í fjtírbu ræbuuni hefir leitazt vib ab gjöra Ijóst sam-
bandib millum frjálsræbis og forlaga; vér
koinuinst þannig ab orbi sökum þess, ab þab sem
böf. kallar uráb gubs,” ebur (lforsjtín,” verbur í rauninni
ekki annab enn þab, sem menn almennt kalla forlög;
þar af leibir, ab efnib er ekki byggt á sönnum kristi-
legum grundvelli, því hefbi svo verib, þá liefbi gubs