Ný félagsrit - 01.01.1845, Blaðsíða 141

ALIT U5I RITGJÖRDIR.
141
þær eíiur víkur þeim vib; þannig leggur höf. á 91
bls. út <(liönd föímrsins’’ uin (lhiinneskan sælustaö;
þab er ekki rétt; Jjvi' (<í þínar hendui” er á þessum
staí), eptir hebieskuin or&shætti, ekkert annab enn
,J)ér (fabirlj”, en hendur eru því ab eins öíirii frennir til-
teknar,aö meb þenn veita inenn einhverju nioftöku,geyina
/
þa& og varfiveita. A 79. hls. segir höf., aö þab, <(aö
harka sig upp á nióti góbuin hendínguni’’, sé saina og
sú synd, aö standa möti heilögum anda, er Kristur
(Matth. 12) fellir skelfilegan dóm yfir. En eptir því
sein höf. hafa / ræíiunni farizt or& uin gó&ar bend-
íngar, þá veröur hverjum og einum þab á, meira eírnr
minna, ta& harka sig upp á móti gúöuiu hendingum’’,
og J)á einnig aí) drýgja })essa synd, er Jesús talar
uiii; en sú er ekki meiníngin í Jesú orhuin; hann
talar hér um fádæmasynd. Hvab sögunni vibvíkur,
þá virbist oss höf. gjöra sér far uin ab halla á höfb-
íngja og óvini Kr. yfirhöfub, er hann tekur svo til
orba á 04 bls. ttþab var tilgángur hinna yppurstu presta
meb Jesú Iiíláti, ab ónýta hans gjörvalla Verk á jörb-
unni, ab niburkefja lærdóin hans og hindra hans
útbreifeshr. þab er sem höf. ímyndi ser, ab þeir
hafi haft glöggva hugmynd, ekki einúngis um Kr. og
verk lians her á jörbu, heldur jafnvel um þá ena miklu
ávöxtu, sem af kristindóminum síbar mundi leiba. En
gubspjöllin sýna hib gagnstæba þessu, því þverúb
gybínga og haröýögi gegn Jesú kom ab mestu Ieiti af
blindni Jieirra, sjálfsþótta og raungum ímyndunum uin
JVIessías; því vottar einnig Kristur uin sjálfa þá, ab
þeir se <tblindir og hlindra leibtogar”, og á krossinuin
hibur hann óvinum sínuin líknar, af því þeir viti ekki
livab þeir gjöri. Allteins gjörir hann ser far uin ab