Bóndi - 28.02.1851, Blaðsíða 14

46
smiftjan getur ekki þrifist. Jeg hefi líka heyrt menn vera aft
hvislast hjer á um |>af> sin í milli, af> ef jieir mættu t. a. m.
gefa út Nýju-sálmabókina og láta prenta hana erlendis, j>á
skyldu þeir selja hana með helmingi lægra verði en hún er nú
eins vel úr garöi gjöröa og húnerhjer. Jafn vel j)ó að Stipts-
yfirvöklin liafi nú gjört mjer svo góðan beina, sem f>au gátu,
j>á get jeg samt ekki annað en látið j>að álit mitt í ljósi, að
j>au muni, vegna stöðu sinnar, enganvegin vera jfær um að
stjórna prentsmiöjunni svo í góöu lagi fari, j>að ræður að lik-
indum, að menn, sem hafa öðru eins annríki að gegna, eins
og }>au, muni ekki komast til j)ess; og svo er það ekki hehl-
ur með öllu ólíklegt, að þeir menn, sem eins og jmu, verða
að gefa sig við allt öðru, muni valla bera þau kennsli á öll
verkfæri og vinnubrögð prentsmiðjunnar, að j)au hafi svo gott
skynbragð á stjórn hennar, sem skyldi. 3>að stirkti heldur
ekki litiö sannfæring mína í j)essu efni, að rnjer jafnvel heyrð-
ist þaö á Stiptsyfirvöldunum sjálfum, að þau áiitu sjer valla
unnt að sjórna prentsmiðjunni svo, aö í því lagi færi, sem óskandi
væri. 3>að eru þvi öll likindi til, að það yrði landinu mikið
notasælla, aö prentsmiðjan kæmist í eign og umsjá einstakra
manna, sem bæði væru duglegir og efnaðir. 3>jer ættuð því
að róa að því öllum árum, að prentsmiðjan á Norðurlandi kæm-
ist á sem fyrst, því þá eru nreiri likindi til, að þessi komist
í eign og umsjá þeirra manna, sem betur gætu gefiö sig við
stjórn hennar en þeir, sem nú eiga yfir henni að ráða. j>á fyrst
muridn líka prentsmiðjurnar, þegar þær væru 2 undir likri stjórn,
hvetja svo hvor aðra til dáðar og dugnaðar, að bæði prentun
og menntun kastaði ellibelgnum hjá oss Islendingum.
Eptir það jeg var nú komirin að prentsmiðjunni, og fór
að losast þaðan smátt og smátt, aptur, þá fór jeg nú að kynna
mig þar í hænum fremur en áður, og- svo er jeg nú orðin upp-
litsdjarfur og einurðargóður þar við háa sem lága, rjett eins
og jeg væri heima hjá mjer upp i sveit, að rista torf eða gæta
kvikfjár, það er líka sannast að segja, að nrenn hafa tekið nrjer
}>ar vel i hverju húsi, og jeg liefi ekki einusinni komið þar til
fleiri kaupmanna en þeirra, sem hafa veitt mjer góða viðtöku,
allir embættismennirnir hver með öðrum Iiafa Ííka lofað mjer að
vera, að einum undan skildum, það mun líka óhætt að fullyrða, að
ílestir kaupmenn i Keykjavík láti sjer talsvert annt um blómgan
bændanna og framfarir búnaðarháttanna í landi voru, þvi þeir
eru líka sjáltir svo góðir búmenn, að þeir sjá, að bændum og
kaupmönnum lilýfur að fara fram eða apturhverjum með öðrum;
og embættismennirnir kunna hið fornkveðna og trúa því: „Bóiuli
er bústólpi, bú er landstólpi“. 3>eir vita að tilvera embætta
sinna er byggð á bændastjettinni og búnaðurinn er sá velmeg
unarstofn, sem þeir lifa sjálfir af. f>að mundi margur hafa ætlað,
að varla mundu 50 Reykvíkingar geta tekiö svo mikinn þátt í
umtalsefni mínu, að þeir ljeðu rnjer hús og læsu mig; „en jeg
get sagt yður það með sanni, að það eru ekki nema einstöku
eyru í Rkv., sem svo eru Bfin“, að þau geti ekki heyrt talað
um daglegt lif og búnaðar hætti bænda með vanaLegum orðum.