Bóndi - 28.02.1851, Blaðsíða 16

48
klæfii sin á veg fyrir Danakoming; og hann bauft {leim, aft
fleyja sjer flötnm fyrir fætur lionum, og byftja bann í clýpstu
auftinýkt aö lofa sjer aft stjórna málefnuni sínum meb leid-
beiningu stjórnarrábs lians! og mjer var {)á sem jeg sæi f»ar
vitlausa loptfaran úr Lanzt. mæna yfir mannijöklan, og nijer
heyrftist bann æpa meft ógurlegri og dymmri röddu: rekJicrt
f/enf/ur! ekkert f/cnf/ur“! J>jer megið nú geta því nærri,
hversu jeg var orftinn frá mjer numinn af öllu þessu, og það
var rjet't eins og jeg vaknafti af draumi, þegar nijer varð
litift vift, og sá hvar nokkrir menn stóftu skammt frá mjer
og voru að hlæja; höfðu þeir nú heyrt alla eintölu þá, er jeg
hjelt vift sjálfan mig, og var þeim þá lieldur kátt í gefti af því,
hvað vitlaus jeg gæti verift aft trúa þessu öllusaman, en jeg
vjek rnjer að þeim og spurfti þá með hinni mestu alvörugefni:
Sáuft þift hvernig konungurinn reið litu piltar? en þeir ráku all-
ir upp skelliblátur, og einn þeirra svarafti mjer hehlur hæftilega
ogsagöi: skyldi hann ekki hafa riftift einum af þessum „nasa-
flestu gráskjóttu gæftingum“, sem bann jijóft. segir aft verzlun-
arfjör vort komi frain á? lleyri jeg þá að einn þeirra segir í
háll'um bljóftum: svjer megum vara oss á að láta hann 4>j<>ft.
frjetta, aft vjerhöfum verift aft hlæja aft brjefinu hans, því hann
er þá vis til aft setja oss alla í 60. blaftift; en þá, svarafti annar
honum og sagfti: þjer væri nær aft mælast til vift Islenzku brœb-
urna, aft þeir vari dönsku stjórnina við því, aft láta hann J>jóft.
narra sig til aft kosta 16000 dölum upp á herskip út. hingaft í
sumar, {>ví þessar galdraheitingar og vopnaburftur Islendinga
sje einungis sprottinn upp á skrifstofu jjjóftólfs, og hjer heyr-
ist ekkert nema friftur og spekt úr hverri sveit.
Úlg. Mikil er saga þin Bóndi! en nokkuð þykir oss þú Iangorðnr um
lítilvaegt efni, þar sem mn er að gjöra veru þína í Bkv. í velur; en þó
virðist oss það ekki ólikicgt að hún liafi svo verið eða lik því sein þjer
segist frá, og niest alla viðkynning þína af bæjarhúuni teljuin vjer freœur
en ekki góðs merki, lika eruin vjer þjer öldungis samdóma iim prentsmiðj-
una, og er það vonandi að hún komíst hráðuni í það liorf, sem lietnr lient-
ar en liitt, sein nú er. En þegar þú ferð að segja oss frá 59. blaðinu af
honuin Jijóðólíi, þá getuni vjer eklii dulizt þess, að oss þykir sem þú látir
skutinn ganga á undan, og snúir ölluin árniiuin öfugt, með því oss virðist
þú gjöra þá tilraun, sem enginn skyldi reyna og engum innn takast, og- það
er að yrkja gleðileik til skemtunar útaf sorglegu efni; eða hvað getur verið
sorgíegra en það, að sjá þvílíkt brjefíþví hlaði, sem kallar sig ,,þjóðblað“,
vera ritað í nafni þjóðarinnar til þeirra manna, sem húa í fjaTlnegum lönd-
um? eða hvað er grátlegra, en að þvílik heljar vitleysa, skuli eiga að vera
erlendis ínönnum til vitnisliurðar um það þjóðlíf, „sem gangi nokkurnveg-
in jalnt ylir gjörvallt land“? (s. h. J>jóð. hís. 239) þegar þjóð vorri er gjörð
þvílik vanvirða, álitum vjer það .mannlegt. að gráta, en ómannlegt að hlseja,
og leita þú fyrír þjer, livert öeiri .Islendingar eru oss ekki saindóma i þessu;
eða lieldur þú að þ»ð sjeu margir Islendingar, sem gætu verið þekktir að því,
að skrifa nndir þetta brjef jþjóðólfs með ábyrgðarmanninum. En eigi að
síður getum vjer þó miklu heldur aumkað j>jóðólf en reiðst honuin, því
það er auðsjeð, að hann gengur ekki heill til skógar, og vjer hefðuin nærri
því sagt, að það kvillakyn, sem að honum gengur, verði ekki útrekið neina
með föstum og bænahaldi.
d^’Leiðrjettingar bls. 17. 2. I. a. o. les: 2. blaö, hls. 26. 8. 1. a. n. les: tleiri.
Ritst, Jakob Gubmundsson.