Bóndi - 31.03.1851, Síða 2

50
láta sjer annt um, að hirfta fjeð rækilega og hagtæra heyimi
seni notalegast, og vaéri þess óskamli, að fieir sem miður kunna
til þessa, ljetu sjer ekki þykja óhróðurí, að leita sjer tilsagnar
hjá þeiin er betur vita. Hjer um sveitir er það halcliö betra,
að láta fje hafa vatnsbrynningar, |ió sumir segi að snjórinn
sje því hollari, og vitað hefi jeg hina beztu fjármenn stuðla til
þess, að hafa vatnsbrynning handa fje sínu, þar sem því hef-
ur orðið viðkomið; og fremur mun Qeð, ef það er sjálfrátt,
velja sjer vatnið en snjóinn, þegar það á kost á hvorutveggja.
Ær mega ekki verða magrarí en svo, að þær sjeu vel brún-
sljettar þegar þær bera, ef þær eiga að koma vel upp lömb-
uin sinum og gjöra síðan gott gagn.
Mikið er það verra bæði fyrir ærnar og lömbin að stia
ánum á vorin; að sönnu verða löinb þau, sein stíað er, nokk-
urnvegin eins stór og hin, sem ekki er stíað, en ekki verða
þau nærri eins feit, frjálsleg eða þrifin; Jika eiga ærnar miklu
betra, ef þær mega ganga sjálfráðar með lömbum sínum, held-
ur en að liggja við stekk í hverju veðri sem er. Ætíð skyldu
menn liætta að mjólka ær heldur tímanlega á haustin, svo þær
nái sem beztum haustbata, haldast þær þá miklu betur við og
þurfa minna fóður framanaf vetri.
6. ffrcin um hirðinf/ á saubum.
$að er þvi miður, ganiall vani og helzt víða við enn að vanda
litið uppeldi og hirðing á sauðum, og er það inikil fávizka,
því það er eðlilegt, að sauðir, eins og annað íje, reynist eptir
því, sem við þá er gjört, og valla getur hjá því farið, að sauð-
ir, sem verða magrir og kviðlitlir á vorin, verði rírir og mör-
litlir nærsta haust. Meðan sauðir liggja úti, verður að gæta
alls þess sama um hirðingu þeirra, sem áður er getið um ærn-
ar, nema hvað menn verða aö fylgja sauðum þeim mun kappsam-
legar úti í liörkum og harðviðrum, sem þeir eru optast færari um
beit í voiulu veðri en ærnar. Ekki verða menn síður að gæta
þess með sauði en ær, að gefa þeim ineð, þegar þeir fá ekki
góðar fyllar úti, því mjög er það áríðandi að sauðir verði ekki
kviðdregnir; það er annars ekki svo lítill vandi að halda fje
laglega til beitar; og ríður því niikið á að sauðamaður sjegæt-
inn, duglegur, árvakur og svo heilsugóður, að hann þoli vel að
standa úti í hörkum og harðviðri. Jað skyldu menn varast
að láta sauði standa málþola hcilan sólarhring, verði þvímög-
ulega viðkomið að gefa þeim. Húsin þurfa menn að vanda