Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Blaðsíða 2

2
áhrif á þá, sem gáfur og þekking þín eru þeim nálæg-
ari, og eptir því sem þér tekst betur að ætlast á, hvað
skilningur þeirra getur höndlað, eða hvað þeir muni
hafa ánægju af. í'ú þarft ekki heldur að setja þig út
til þess að hafa áhrif á þá, heldur hefir þú þau jafn-
vel án þess þú vitir af, og opt líka án þess þeir viti
af því sjálfir. Þú getur einnig haft þessi áhrif, þegar
apturför eða sjúkdómar hindra þig l'rá öðrum störfum
lífsins, þú getur það jafnvel með þolitimæði þinni í
mótlætinu, með þögninni, sem ekki vill mögla við Guð,
þó þú ekki getir uppbyggt aðra með kenningu þinni og
orðum.
Með dæmi síuu geta því allir, sem umgangast áðra,
haft áhrif á þá, og hafa jafnvel þessi áhrif ósjálfrátt; cn
þeir geta ei einungis haft þau, heldur eiga þeir að
liafa þau; eru skyldir til að vísa þeim á rétta leið og
að varast allt, sem getur hneixlað þá. Gætirðu ekki
uppbyggt aðra, eða þú fyndir ekki köllun hjá þér lil
þess, þá mætli þó ekki ætlast lil minna af þér, en að
þú varaðist að hneixla þá; meðan lestirnir ekki ganga
í berhögg, eitra þeir að minnsla kosti ekki í kringum
sig, og draga síður aðra með sér í glötun syndarinnar.
Pó nú allir séu skyldir, að lála öðrum gott eptir-
dæmi í té og sér í lagi hinum ungu og einföldu, hafa
þó foreldrar, frændur og yfirboðarar öðrum fremur þessa
köllun; þess meiri virðiugar og elsku, sem menn, vegna
stöðu sinnar, sambands eða hæfilegleika njóta hjá öðr-
um, þess uppbyggilegri geta þeir og orðið með góðu
eptirdæmi sínu; það er dagleg og sífeld kenning, sem
enginn verður yfir höfuð að tala þreyttur á. Eptir-
dæmið er að því leyti betra en kenningin, ef það á annað
borð er gott, að það sýnir laugtum fremur en hún,