Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Blaðsíða 16

1C
þinn. Uaföu min ráð, reyndu það ; safnaðu glóðum
elds yflr höfuð honum, og hann er nokkurn veginn
viss að gefast upp <>.
SKILJA Í>AU Í‘AÐ?
Gamall skólakennari sagði einu sinni við prestinn,
þegar hann kom að húsvitja í skólanum: »eg vona að
börnin kunni kverið sitt orðréttu.
»En skilja þau það þá, sagði prestur», allt er
koinið undir því«?
Skólakennarinn hneigði sig með lotuingu, og svo
var farið að spyrja börnin. Einn ofurlítill drengur hafði
lesið upp íjórða boðorðið: uheiðra skaltu föður þinn
og móðuru, og var honum sagt að útlista það. í stað
þess að reyna þetta, sagði drengurinn, kafrjóður ai'
feimni, í hálfum hljóðum:
»í gær fylgdi eg ókunnugum mönnum yfir Hálsinn,
Eg var berfættur og meiddi mig á grjótinu. Mennirnir
tóku eptir því, og gáfu mér peuinga, svo cg gæti keypt
ínér skó. En eg gaf henni móður minni peningana,
því liún átti ekki heldur neiua skó, og eg þóttist færari
um að ganga berfættur en hún«.
Presturinn brosti og hrósaði skólakennaranum fyrir
þessa góðu verklegu útlislun, sem gjörð varaf þess-
um litla dreng, sem var upp alinn lengst upp til dala,
því lnin sýndi að hann ekki einungis kunni boðorðið
ulau bókar, lieldur liafði hann einnig skiiið anda þess.
Kobtar 4 sk.
1 prentsmidju tslands 1866. E. Púrðarson.