Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Blaðsíða 8

8
Iíelga þú oss Drottinn! helga þú allar vorar hugs-
anir, orð og gjörðir i þínum sannleika. Amen.
DRAUMDRINN BARNSINS.
Litlu stúlkur, sem viljið heldur einlægt vera að
leika ykkur, en vinna eitthvað þarft, hlustið þið á dá-
litla sögu, sem eg ætla að segja ykkur.
Einu sinni var lítil stúlka; ykkur varðar það engu,
hvenær eða hvar hún var, en hún hét Elin. Hún
átti heima i snotrum bæ á landsbyggðinni, með föður
sínum, móður og bróður; og þegar hún var búin að
lesa það sem hún átti að lesa á morgnana, var henni
allt af leyft að leika sér og vera á reiki hvar sem hún
vildi. En, mér er raun að segja frá því, að það var
einn mikill galli á henni Elínu litlu. Hún kunni að
byrja með mesta ákafa að læra það, sem henni var sett
fyrir, en áður en hún var búin með hálfa blaðsíðu, fór
hún að góna upp í loptið eða horfa á flugurnar, eða
köttinn, sem lá hjá ofninum; eða hún lá úti í glugg-
anum og starði á fuglana, og blómstrin úti fyrir. Af
þessu var opt sett ofan í við hana fyrir hirðuleysi
hennar og tómlæti.
Sumardag nokkurn í miklum liita haföi liún setið
með bókina í liendi sér fullkomna klukkustund, en var
naumast búin að læra eina línu, þegar hún sofnaði og
liana dreymdi mjög skrítinn draum. Hún þóttist vera
á gangi í fögrum lystiskógi, og vall þar upp undan
einni eikinni lind svo fögur, að húu hafði ekki séð
aðra eins. Rósir og mörg önnur ylmandi blómstur