Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1866, Blaðsíða 5

5
sem leika sér meðan foreldrarnir sveitast fyrir fæði og
lífi barnanna; imyndnm oss ekki, að vér megnm sola
í andvaralcysi, fyrst Jesiis Iíristnr, fyrst postnlar hans
og píslarvottarnir, fyrst svo margir stríðsmenn Gnðs,
eins og Lúther, hafa vakað, að vör megum hvílast og
þurfum ekkert að gjöra, fyrst þeir hafa erfrðað og sveizt
til velferðar mamíanna. í Jesú Iíristi eru þvílíkir menn
vorir velgjörðamenn og andlegir feður, sem hafa eins
og postulinn kemst að orði (1. Cor. 4, 15) »getið oss
af sér«. Mundi ekki konungssyninum þykja meiri ó-
virðing en öðrum að verða ónýtur þurfamaður, sem
géngi frá heimili til heimilis að beiðast beininga? En
sömu minnkun gjörum vér oss, sem eigum þá feður í
Jesú Krisli, sem eru konungar mannkynsins, og í and-
legum skiiningi æðri en allir jarðneskir konungar. Hið
allra minnsta, scm þvílíkir feður vorir geta ætlast til af
oss, er það, að vér sem börn ekki ónýtum þeirra verk
með hneixanlegu eptirdæmi og breytni; að, ef vér ekki
viljum gefa ölmusu, þá göngum vér þó ekki út rneð
þjófnum að stela; ef vér ekki viljum hugga hinn syrgj-
andi, þá gjörum vér þó ekki öðrum óþarfa hjartasorg
með harðýðgi, sérþótta og sífelldu nöldri og ávítum í
viðbúðinni; ef vér getum ei bætt annara mannorð og
drepið niður óhróðri um þá, þá sviptum vér þá ei lield-
ur mannorði sínu með ástæðulausum dómum, lygum
eða keskni; ef vér ekki getum létt bróður vorum erfið-
leika þá, sem stöðu hans eru samfara, þá þyngjum hon-
um hana ekki lieldur með of mikilli heimtufrekju og ónær-
gætni. I'etta cr hið minnsta, sem þvílíkir feður gela
ællast til af börnum sínum, og vei þeim börnum, sem
synja feðrum sínum um þessa minnstu lilýðni; vei
þjófnum og hinnm ágjarna og svikaranum, þcir kross-