Kristileg smárit handa Íslendingum - 02.01.1867, Síða 9

9
og jafnvel ekki englarnir;
veiztn ekki þú veður reyk,
villuljós er á götu þinni?
Nátlúru þekking vor er veik,
vér erum börn í skynseminni.
Hver sem röðulinn horflr í,
hann þegar skín með fullum krapli,
sá fyrir manna sjónum glapti
ofbirtan mikla ollir því;
svo getur ekki andi manns
eilífan skoðað guðdómsljóina,
eður djúp kannað hulið hans
liáu og miklu leyndardóma.
Hræsnarinn döpur blys fram ber,
blekkjandi vélum ofurseldur,
hér er maurildi og hrævareldur
bróðir minn! sem hann býður þér;
tendraðu brátt þitt trúarljós
tírurnar daufu þá formyrkvast,
svo mun þér veitast sæmd og nrós
en sálin þín í guði styrkjast.
Smurður með helgum anda er
eudurlausnarinn Jesús Iíristur,
drottinn alvaldur, Davíðs kvistur,
sem allt með sínu orði ber;
haun og hans faðir eru eitt,
að eðlishæð og dýrð samlíkir,
liimintjald fyr en hófst alskreytt
hann var, og er, og jafuan ríkir.