Heilbrigðistíðindi - 01.09.1872, Blaðsíða 16

80
meíihondlní) meí) oí)rom Iyfjum en hií) fyrra skiptib. Mjer þykir skylt ab
taka þetta Ijóslega fram, því jeg hef áftur skrifat) om blóbtókor í Nýjnm Fje-
lagsritum, og fylgdi jeg þá annari skobun, en þab kom al' því, aí) þá var su
skoftun drottnandi mebal allra lækna, ab blóbtakau væri ómissandi í ollnm
bólgusóttum. Yib læknar verbnm ab flnna oss í því, ab breyta skobnnnm
vorum, eptir því sem læknisfræbinni fer fram, því hvergi erþrákelkni og ein-
strengingsskobanir hættulegri en í læknisfræbinni. þ>ab sannast á oss lækn-
nm, ab „s v o m á 1 e n g i 1 æ r a sem lifir", enda er þat) allra lærbra
manna skylda, ab leita sem bezt eptir sannleikanum, og ab láta sjer alls eigi
þykja þab neina minnkun, ab fella nibur npp teknar skobanir, þegar reynsl-
an verbur á móti þeim.
Menn liafa nú á seinni tírnum meb hinum sterkustu sjónaukum nákvæm-
lega tekib eptir því, hvernig bólgusóttirnar byrja, hvab sje þeirra fyrsta
breyting, og hvernig þær megi bezt lækna Til ab grannskoíia þetta, hafa
menn tekib ýms smádýr, svo sem froska, fogla og kanínnr, og kruflb þessi
d/r lifandi, en þar næst hafa menn tekib ýmsa innvortis eba útvortis parta
og lagt þá undir sjónankann, meban dýrib var enn nú lifandi. f>essa parta
hafa meim nú látib bólgna, meban þeir lágn nndir sjónankanum, og þanníg
hafa menn nákvæmlega getab sjeb þab, hvernig bólgusóttirnar rnyndast og
halda áfram. f>ab yrbi hjer of larigt ab skýra frá því, hvab menu hafa sjeb,
en abalefnib er þab, ab allar bólgusóttir virbast fyrst ab myndast á þann hátt,
ab fyrir espandi áhrif á hinar smáu næstum ósýnilogu mænur, er stýra blób-
rásinni, eru þær optast þab fyrsta sem veiklast. f>essi uppgotvun er ab því leyti
mikilsverb fyrir læknisfræbina, sem hún hefur bont læknnm á nýjan máta til
ab mebhóndla bólgusóttirnar betur, og meira samkvæmt náttúru þeirra, eu
ábur hefur átt sjer stab. (Framhald síbar).
HElLStJFAR.
Þó heilsufarið megi heldur heita gott, þá hefur þó á seinni
tímum víða örlað á hinum vanalegu haust-innkulssjúkdómum,
einkum fiuggikt og hálsbólgu. Þannig missti Rvík rjett nýlega,
eða þ. 24. þ. m,, einn af sínum ágætustu meðborgurum, herra
faktor Hans Sivertsen, úrhálsbólgu. Hann varð innkulsa þ. 18.
þ. m., og greip hann þá þegar megn hálsbólga með illkynjaðri
hettusótt, sem einkum sló sjer á heilann, eins og hún stundum
er vön að gjöra, og gjörði þannig enda á lííi hans eptir 6 daga
sjúkdóm. Herra faktor Sivertsen var ágætismaður, dugnaðar-
og ráðdeildarmaður hinn mesti, og velviljaður öllum. Hann er
þess vegna sártsaknaður, eigi að eins hjer í Reykjavík, heldur
einnig víðs vegar út um landið, af öllum þeim, er þekktu hann
og hans góðu mannkosti.__________________________________________
Útgefandi: Dr. Jón Hjaltalín.
Kcykjavík 1872. Preutari: Eiuar þórbarson.