Sæmundur Fróði - 01.05.1874, Qupperneq 1

SÆMUNDUR FRÓÐI.
1. ár. Maimánuður 1874.
HREGGVIÐUR STÓRI,
eða veturinn 1873—74.
Þegar eitthvað minnisstælt hefur borið fyrir mann, er
varðar eigi að eins hvers eins, heldur almennings velferð,
þá er það opt mjög gagnlegt fyrir eptirkomendurna, að því
sje eilthvert minnisstætt nafn gefið, til að festa það í frásög-
unni, og að því sje lýst sem ljósast að verður, svo að þeim
sem eptir oss koma, geti orðið sem mest gagn að því. Líf
og velferð vor fslendinga má hingað til heita að hafa farið
mest eptir því, hvernig vetrar vorir hafa verið, og svo mun
það einuig verða á hinum ókomna tímanum. Okkar höfuð-
atvinnuvegur er kvikfjárræktin; falli hún, erallt á höfuðið, eins
og vorir lærðustu menn, Hannes biskup Finnsson og stiptamt-
maður Ólafur, hafa nógsamlega sannað. Af vorum tveimur
höfuðatvinnuvegum, sumsje sveitabúskapnum og sjávarútvegn-
um, er sveitabúskapurinn það, sem landið minnst má án vera;
flskileysið er að vísu atvinnuhnekkir fyrir sjávarbóndann, en
aldrei hefur það þó að vitni Hannesar biskups valdið hallærum
útaf fyrir sig; «opt hefur bærilegur eða góður flskiafii verið»,
segir hann1, og þó hallæri með manndauða. Aldrei manndauði
með bærilegumheyskap, og hans góðri nýtingu». Þetta bendirá,
að rithöfundurinn hefur álitið kvikfjárræktina sem vorn aðal-
bjargræðisútveg, en það er einmilt hún, sem gengur mest til
þurrða eptir harða vetra, og þess vegna eru þeir svo háska-
legir í öllum sínum afleiðingum, og einmitt þess vegna minn-
isverðir.
Vetur þessi, sem nú er liðinn, er án efa einhver hinn
harðasti, er gengið hefur yfir þetta land nú á hinum seinustu
tímum. Hann byrjaði nálega yfir allt land allt að mánuði fyrir
1) Sjá Hannes biskup nm manufækknu af hallærum, 14. biudi fjoiags-
ritanna gómln, bls. 215.