Alþýðublaðið - 09.07.1960, Blaðsíða 15

meg karli, sem þarf að mata
með skeið og sinna eins og
barni... sníkjudýri — fá-
tækling!11
„Hann er ekkert af þessu.
Hann á eftir að vinna á ný.
Hann á að búa hjá mér og
vinna með mér — og því get-
ur enginn breytt, ekki þú
heldur, Venetia. Fyrirgefðu,
hafi ég farið klaufalega að bví
að biðja þín. Ég átti að segja
þér frá Simon fyrst, en mér
kom ekki til hugar að það
væri þér á móti skapi að hann
byggi hjá okkur. Hann myndi
eicki vera fyrir þér, þú þvrft-
ir aldrei að sjá hann. Ég er
viss um að hann vill helzt
vera út af fyrir sig. Sníkju-
dýr er ekki orð, sem á við
hann“.
Venetia dró andann djúpt.
„Ertu genginn af göflunum,
Brent?“
„Nei, ég er einmitt búinn að
fá vitið aftur“.
„Ef þetta er þitt sanna inn-
ræti verð ég að segja það, að
ég vil heldur hafa þig eins og
þú varst — eigingjarnan, sér-
góðan og sjálfselskan“.
„Hvers vegna varðstu ást-
fangin af mér, fyrst ég var
þannig?11
Hún stappaði niður fætin-
um. „Snautaðu héðan!“ arg-
aði hún. „Farðu og biddu hana
Mvru þína að búa hjá þér, ég
vii það ekki!“
Hann tók frakkann sinn og
fór. Hún lyfti hendinni og lét
hana falla aftur. „Láttu hann
fara“, hvíslaði rödd innra með
henni. „Þetta er ekkert líf
fyrir þig. Ef hann metur gaml
an mann meira en þig, elskar
hann þig ekki mikið ...“
Við dyrnar leit Brent við.
Hann leit rólega á hana, svo
sagði hann: „Veiztu, að ég
býst við að Myra myndi einn-
ig segja nei, en af annarri á-
stæðu. Hún elskar mig nefni-
lega ekki lengur!“
„Kannske getur hún ekki
elskað neinn!“
„Þér skjátlast — hún getur
það — og hún gerir það“.
„Og hvern, ef mér leyfist
að spyrja?“ 'Venetia gat ekki
leynt forvitni sinni.
„Mark Lovell“, svaraði
Brent rólegur. „Hún veit það
ekki enn en hún kemst fljót-
lega að því“. Rödd hans var
sorgmædd.
Venetia hló. „Og heldurðu
að hann elski hana líka?“
spurði hún efagjörn.
„Það veit ég ekki“.
„En það skal ég segja þér
áður en við skiljum fyrir fullt
og allt. Hann hefur ekki snef-
il af áhuga fyrir henni og
mun aldrei fá hann. Heldurðu
raunveruíega að maður eins
og hann geti haft áhuga fyrir
stúlku eins og Myru Hender-
son? Hún eyðir tímanum til
einskis — vesalingurinn! Það
veit ég!“
Og hún glotti til hans, sendi
honum fingurkoss, fór inn í
svefnherbergið og 1 okaði á
eftir sér.
. ■ r\
r>.

Hún heyrði skömmu seinna
að hurðinni var skellt. Brent
var farinn. Og henni fannst
hún hafa misst eitthvað ómet-
anlegt, Þetta var allt Myru
að kenna! Brent yrði aldrei
maðurinn hennar, þó hann
kæmi aftur... og hún vissi
að hann gerði það aldrei.
Ég hata hana, ég hata hana!
hugsáði ‘Venetia. Ég skal
kenna henni hvað það er sem
hún hefur gert mér. Ég skal
taka Mark frá henni. Ég skal
sýna henni!
Hún tók af sér hringinn og
henti honum út í hom.
22.
Daginn, sem átti að útskrifa
gamla Joseph fór Myra inn á
„Nei, ég hef ekki gleymt
því, en ég hef ekki málað svo
lengi og ég er ekki neinn ný-
tízkumálari”.
„Það held ég að geri ekki
mikið til. Málaralistin hlýtur
að breytast með tímanum eins
og allt annað, en raunveruleg
list er aldrei gamaldags“.
Hann tók um hönd hennar.
Hönd hans sjálfs skalf og
augu hans voru tárvot. „Ég
skulda yður svo mikið, vina
mín“.
„Þér skuldið mér ekkert“.
„Þér funduð Brent... svo
ég nú minnist ekki á allt það,
sem þér hafið gert fyrir mig
hérna á sjúkrahúsinu. Kallið
þér það ekkert? Mér þætti
deildina til að kveðja hann.
Hann stóð við gluggann og
horfði yfir húsþök Parísar —
gamall, slitinn maður, sem
hafði fengið nýja von á nýtt
líf.
Hún vonaðist til þess að
Mark sæi hann áður en hann
færi, en Mark var að skera
upp og hann hafði ekki lokið
því, þegar gamli Joseph fór.
Mark hafði ekki talað við
hana lengi, en hún gat ekki
gleymt samverustundum
þeirra og skilningnum, sem
hafði ríkt milli þeirra.
En nú varð hún að hugsa
um gamla Joseph. Það eina
sem hann þarfnaðist nú var
næg fæða og hvíld, friður í
hjarta sínu og velsæld.
„Já, ég sé að það er ekkert
að yður“, sagði hún.
„Það er rétt, læknir. Ég er
lieilbrigður“.
Myra hafði ekki tíma til að
tala við hann, það voru aðrir
sjúklingar, sem biðu hennar,
því rétti hún honum hendina
og brosti til hans. „Þér þurfið
að vinna“.
„Og ég ætla að vinna“, svar-
aði hann. „Brent segist ætla
að standa yfir mér með svip-
una í hendinni og gæta þess
að ég standi mig“.
„Og ég skal gera mitt. Ég
vona að þér hafið ekki gleymt
að þér lofuðuð að mála mig“.
gaman að vita hvernig þér
funduð hann“.
„Af tilviljun“, sagði hún og
vék sér undan í flæmingi.
Gáfuleg augu öldungsins
litu rannsakandi á hana. Hún
hafði einu sinni sagt honum
að hún hefði verið trúlofuð
málara og hann velti því fyr-
ir sér hvort það hefði verið
Brent. En Myra gaf honum
ekki tækifæri til að spyrja
meira:
„Ég verð að fara“, sagði
hún. „Ég þarf að vera við-
stödd fæðingu. Ég vona að
þér bjóðið mér einhvern tím-
an heim“.
„Þegar þér megið vera að.
'Vilduð þér kannske sitja fyr-
ir hjá mér þá?“
„Gjarnan", lofaði hún og
fór.
„Þegar Myra kom inn í
læknastofuna var Harvey
læknir búinn að setja vatnið
yfir. „Seztu“, sagði hann,
„teið er að verða til“. Og
Myra settist þakklát.
„Þreytt?“ sagði David full-
ur meðaumkvunar.
Eftir
Rona Randall
„Ðálítið".
„Hvernig gekk fæðingin?"
„Vel, stór og f jörugur dreng
ur“.
„Við höfum öll lent í ýmsu
í dag. Húsbóndinn hefur verið
við tvo stóra uppskurði og ég
var að aðstoða hann“.
„Þá hefur hann ekki kvatt
Joseph gamla?“
„Er hann farinn? Það vissi
ég ekki, veizt þú hvert?“
Blomaskálinn
við Nýbýlaveg og Kárs-
nesbraut.
Selur pottablóm og afskor-
in blóm. Nellikur og Rósir
í búntum á kr. 20,00 búnt-
ið. — Skreytið heimilin á
meðan að blómin eru ódýr.
Opið í
Blómaskálanum
við Nýbýlaveg og Kárs-
nesbraut
alla daga til kl. 10 síðdegis.
„Já, vinur hans hugsar um
hann“.
„Náunginn, sem var hérna
um daginn?“ t
„Hvaða dag?“
____±
SKIPAUrt,tRe KIKISINS
M.j Skjaldbreið
fer vestur um land til ísa-
fjarðar 13. þ. m.
Tekið á mcti flutningi til
Ólafsvíkur
Grundarfj arðar
Stykkishólms
Flateyjar
Patreksf j arðar
Tálknafjarðar
Bíldudals
Þingeyrar j
Flateyrar
Súgandaf jarðar og
ísafjarðar ^
árdegis í dag og á mánudag.
Farseðlar seldir á mánudag.
Baldur
fer til |;
Sands, j
Gilsfjarðar og
Hvammsf j arðarhaf na
á þriðjudag. 1
Vörumóttaka á mánudag.
TIL SOLU.
Mercedes Benz 300, model ’54, í fyrsta flokks
lagi. — Verður til sýnis við hraðfrystihúsið
h.f. Frost, Hafnarfirði, í dag kl. 3—6. Tilboð
óskast. .V
LÖGTAK.
Eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík ög að undan-
gengnum úrskurði verða lögtök látin fram fara án
frekari fyrirtvara, á kostnað gjaldenda en ábyrgð
ríkissjóðs, að átta dögum liðnum frá birtingu þess-
arar auglýsingar, fyrir fyrirframgreiðslum upp í
þinggjöld ársins 1960, sem féllu í gjalddaga 1. maí
°g !• júní s.l., bifreiðaskatti, skoðunargjaldi af bif-
reiðum og vátryggingariðgj aldi ökumanns bifreiða
fyrir árið 1959, sem féllu í gjalddaga 2. jan. s.l. lesta-
og vitagjaldi ög skoðunargjald af skipum fyrir árið
1960, svo og tryggingariðjöldum af lögskráðum sjó-
mönnum.
Borgarfógetinn í Reykjavík, 8. júlí 1960.
Kr. Kristjánsson.
BÓKARASTAÐA.
w
Bókarastaða við bæjarfógetaembættið í Hafnar-
fi-rði er laus til umsóknar. — Umsóknir sendist undirj
rituðum, sem gefur nánari upplýsingar.
Umsóknarfrestur er til 15. þessa mánaðar.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði
Alþýðublaðið — 9. júlí 1960