Lögberg - 22.12.1938, Qupperneq 7

LÖGBEBQ, FIMTUDAGINN 22. DESEMBER 1938
Jólahugleiðingar
Um næstu helgi verÖur haldiÖ
upp á fæðingardag Jesú frá
Betlehem.
Ó, hvað mikiÖ viÖ þörfnumst
hans varÖveislu á þessum ófrið-
ar tímum; og með öllu þvi hatri
á milli þjóðanna, ættum við ekki
að greiða götu þeirra, sem þurfa
mest okkar hjálpar við?
Mér dettur í hug smásaga,
sem á við þennan tima ársins;
hún er af Jóni vínsala. Hann
var nýbúinn aÖ loka framdyrun-
um á vínkránni og láta alla pen-
ingana í vasa sinn; gekk síðan
aftur ,í eldhús og taldi pening-
ana; tók upp bók og skrifaði
tölurnar í hana. Segir svo við
sjálfan sig: “Innan tveggja ára
verÖ eg búinn aÖ græða nóg, svo
eg geti hætt aÖ vinna”
Eftir kveldverð f*rði hann
stólinn sinn að arninum og setti
á sig morgunskóna. Hann sýnd-
ist vera í mjög góðu skapi og
ánægður með sjálfan sig, og
hann segir við sjálfan sig:
“Hvað ætli bróðir minn sé að
gera núna? Hann er líklega að
undirbúa morgunmat fyrir sjálf -
an sig, býst eg við. Jæja, hver
hefir sinn slóða, að draga. Mér
gengur vel, hér hefi eg alt í
góðri reglu og græði peninga.
Verzlun er verzlun; eg get ekki
að því gert þó fólk eyði meiru
en það ætti að gera.”
Alt í einu finnur Jón vinsali
að það er lögð hendi á öxlina á
honum. Hann settist upp og
nuggaði sér um augun.
“Ertu of þreyttur til að koma
I með mér,” sagði ungur maður,
1 sem stóð hjá honum.
"Hvað vilt þú? Til hvers á
eg að koma með þér?” sagði
Jón.
“Mig langar til að sýna þér
hvernig aðrir eyða jólunum.”'
Jón hikaði, en segir svo: “Já,
eg skal koma með þér ungi mað-
ur.”
Ungi maðurinn lagði á stað
og Jón fylgdi á eftir; þeir gengu
nokkra stund eftir götum bæj-
arins, þar til þeir komu að mjó-
um stíg, þar sem smá verka-
mannaheimili voru bygð. Þeir
stönzuðu við þriðja húsið í' röð-
inni; Þar tók ungi maðurinn
hespuna frá og gekk inn og Jón
á eftir.
Aj stól við lítinn ofn sat mað-
ur og huldi andlitið í lúkum> sín-
um. En í fjarsta horninu sat
konan hans.
“Og þú hefir eytt því öllu,”
sagði hún.
“Já, hverju centi,” sagði hann.
“En hvað eigum við að borða
á morgun,” sagði hún; “eða
börnin okkar, hvað verður um
þau ?”
“Eg get ekki sagt þér það
kona.”
“Jæja, alt sem eg get sagt er,
að þú ættir að byrja með því
að vera réttur Samverji í þínu
eigin heimili,” sagði konan.
“Eg veit að þú hefir rétt fyrir
þér. En það er félagsskapurinn,
sem' eg er í. Eg lofa því upp á
mína æru og trú, að eg skal losa
mig úr þeim félagsskap, kona
góð, hér eftir.”
“Eg vona það,” sagði konan,
með áherzlu en hugprýði.
Jón ætlaði að taka til máls,
en ungi maðurinn setti fingur-
inn fyrir munn sinn og benti
honum með hinni hendinni að
fylgja sér.
Þeir gengu nokkra stund þegj-
andi þar til að þeir komu að
öðru smáu húsi. Ungi maður-
inn lyfti hespunni með mestu
varkárni og þeir gengu inn án
þess það heyrðist til þeirra.
Við ofninn stóð ungur mað-
ur, hlóðrjóður í andliti á að
gizka 22 ára, en öldruð, rnögur
kona sat þar á stól rétt hjá.
“Aldrei hélt eg að þú myndir
gera þetta, Jón.”
Jón vínsali hrökk við þegar
hann heyrði nafn sitt nefnt.
“Eg er orðinn niaður, móðir,
og ætla mér að lifa eins og
maður,” sagði sonurinn, sem
stóð við volgan ofninn.
“En drengur minn; það er
ekki mannlegt að drekka út alt
kaupið þitt, þar sem þú veizt
að við þurfum þess með til að
framfleyta lífinu. Skyldi Jón
vínsali ekki hafa nóg til að
leggja fyrir sitt hús og heimili
á morgun?”
“Eg veit það ekki, og mér er
sama,” sagði sonurinn. “Eg fer
að hátta; þú um það. Þú getur
þóknast þínum hugsunum.”
“Það er vínið, sem talar núna,
en ekki minn eiginn sonur,”
sagði móðirin.
“V'ið skulum fara héðan,”
sagði leiðsögumaðurinn við Jón
vínsala. Þeir fóru út og sneru
fyrir hornið og niður götuna,
sem stefndi í áttina þar sem
hrörlegustu byggingarnar í borg-
inni stóðu. Þeir stigu inn í
eitt I.ítið herbergi með mjög
gömlum og útslitnum húsmun-
unf. Þar sáu þeir tvö \)örn,
stúlku á fjórða ári og dreng á
níunda, sofandi í fleti; hjá þeim
lá miði skrifaður með barns-
hönd, þessi orð: “Ó, Sana Claus,
komdu með móður okkar heim
ómeidda, en hugsaðu ekkert um
sokkana okkar.”
Jón vínsali saup kveljur þegar
hann las þetta og fór ofan í
vasa sinn og laumaði einh.verju
undir kodda barnanna.
“Ó, mig hefir verið að
dreyma,” sagði Jón Vínsali, eftir
að hann náði sér aftur. “Er
ekki þetta einkennilegt,” sagði
hann. “En það líklega kemur
af því að sitja við hlýja arininn
á hverju kveldi.”
Hann nuggaði i sér augun
aftur og leit svo á klukkuna.
“6:45, nú er eg hissa,” sagði
hann, “það er er kominn jóla-
morgun. Eg ætla að líta inn
til bróður míns og sjá hvað hann
hefir til að borða.”
Jón tók fyrsta götuvagn, sem
hann náði í, og á leiðinni sá
hann marga vagna fara fram hjá
með fjölda af fólki, ungu og
gömlu, með miklu hávaða. Allir
sýndust vera kátir og gleðin
sýndist ganga í gegnum allar
hans taugar. Eftir nokkra
sutnd sá hann skólahúsið, það
var fult af börnum og foreldr-
um; alti var þar í röð og reglu;
nógur matur borinn á borð
fyrir alla, heitt kaffi með alls-
konar brauði.
Jón vinsali varð hrifinn af
því sem hann sá. Þar var
Santa Claus með gjafir fyrir
alla; þarna fann hann jólin.
Það var hávaði og gleðihróp
meðal barnanna þegar gamli
Santa Claus kom inn. Jón varð
svo hrifinn af þessu, að hann
fann hvað hann hafði mist, en
bróðir hans grætt, á því að halda
upp á jólin.
Eftir nokkra stund fóru allir
heim til sín og skólahúsið varð
tómt. Þá gekk Jón inn eftir
gólfinu í hægðum sínum, þar
sem hann sá bróður sinn standa
í ljósrauðri skikkju. Hann var
að hjálpa þeim sem höfðu verið
að hjálpa honUm til að gleðja og
metta fátæklingana.
“Komdu blessaður og sæll,
Jón,” sagði bróðir hans, “þú
hefir þá komið hingað til að sjá
jólagleðina okkar, þó seint sé.”
“Já,” sagði Jón vínsali, “og
eg ætla með þínu leyfi að fara
heim með þér og borða með þér
morgunverð.”
“Ágætt, Jón bróðir. En er
nokkuð sérstakt að frétta?”
“Áreiðanlega er það.”
Þegar þeir voru, seztir niður
við morgunverðinn, þá sagði Jón
bróður sinum drauminn sinn og
eins að hann hefði ráðið það við
sig að selja verzlunina, því þó
að hann hefði æfinlega reynt að
stjórna sínu húsi eins vel og
mögulegt hefði verið, þá hefði
hann altaf fundið það út að
hann gat ekki haft neina samn-
inga eða reglur við drykkjuskap-
inn. Það rænir menn og konur
sinu sjálfstæði og virðing,-bæði
fyrir Guði og mönnum, og það
rænir afkvæmið þess rétta upp-
eldis. Svo með þinu leyfi vil
eg fara í félag með þér, bróðir,
ef eg má,” sagði Jón.
“Ágætt,” sagði bróðir hans.
“Eg þarf hjálpar með. Bræðra
nauðsynjaverzlunin er miklu á-
litlegra nafn en Svæfingarmeðala
verzlunin, sem þú hefir stjórn-
að. —
Gleðileg jól til allra!
A. S. Bardal.
Með morgunkaffinu
Um síðustu mánaðamót gengu
í gildi ný umferðarlög í Þýzka-
landi, sem eru strangari en þau
fyrri. Er talið að þetta séu
ströngustu umferðalög sem ti!
eru í heiminum. Ástæðan fyrir
þessum nýju umferðarlögum er
sú, að yfirvöldunum finnast um-
ferðarslysin vera of mörg í hlut-
falli við ökutækjafjöldann. Tal-
ið er að í Þýzkalandi séu nú
3,250,000 bílar í notkun, en þeir
voru fyrir tveimur árurn “að-
eins” 2,475,000. 8,000 manns
létu lífið af völdum bílslysa s.l.
ár og 175,000 manns' særðust og
margir þeirra fá aldrei fulla bót
meina sinna. Af 267,000 um-
ferðarslysum í Þýzkalandi s.l.
ár voru 55% bílslys, 9% voru
að "'kenna fótgangindi fólki og
5% reiðhjólum.
Samkvæmt hinum nýju lögum
verða bilar, sem koma frá þver-
götu inn á aðalgötu að nema
staðar áður en farið er inn á
aðalgötuna og áður en þeir fara
af stað aftur verður bilstjórinn
að fullvissa sig um að hann geti
óhindrað ekið inn á aðalgötuna.
Hegningarákvæðin í urnferð-
arlögunum nýju eru ákaflega
ströng. T. d. ef bílstjóri, sem
beygir við krossgötur tekur ekki
nógu stóra beygju og gleymir að
nota hliðarvísirana, er honum
hegnt með því að loftinu er
hleypt úr gúmmíhjólum bílsins
og bílstjórinn verður að dæla
sjálfur lofti i hringana á staðn-
um.
Þyngri refsing liggur við al-
varlegri yfirsjónum og geta lög-
regluþjónar tekið ökuleyfi af
bílstjóra strax án undangenginna
réttarhalda, og dæmt þá í alt að
þriggja mánaða ökuleyfismissir.
Ennfremur er svo ákveðið að
öll brot bílstjóra skulu færð inn
á ökuskírteini hans, þannig að
lögregluþjónninn geti strax séð
hvort maðurinn hefir gerst brot-
legur áður. Á bíla ökuníðinga
er málaður “gulur hringur.” Þá
hafa sektir fyrir brot á urnferð-
arreglunum verið hækkaðar
mjög.
7
1 norsku blaði stendur eftir-
farandi: “Það hefir komið í
ljós að mýsnar hafa étið 1 kíló
af dynammiti, sem geymt var á
verkstæði einu hér í bænum. Af-
leiðingin er sú að nú þorir eng-
inn að drepa mús af ótta við að
hún sé með sprengiefni \ sér,
sem gæti valdið stórslysi!”
♦
Franskir vísindamenn héldu
með sér fund í bænum Limoges
ekki alls fyrir löngu. Á fundi
þessum var aðallega rætt um
fólksfækkunina í Frakklandi.
Það varð upplýst á fundinum að
ef frönsku þjóðinni heldur á-
fram að fækka eins ört og verið
hefir undanfarin ár verða Frakk-
ar 12 miljónum færri eftir 50
ár en þeir eru nú.
I sambandi við brunann mikla
í Marseille í haust lét franska
blaðið “Paris Soir” reikna hve
tnikið eldsvoðar kostuðu frönsku
þjóðina daglega. Hagfræðingur
blaðsins komst að þeirri niður-
stöðu að daglega færj forgörð-
um af völdum elds í Frakklandi
verðipæti, sem næmi 8 miljónum
franka.
Viðkvarmt blóm.
Nálægt miðjarðarlínu vex
blóm, sem heitir “Mimosa
Pudica.” Það er svo viðkvæmt,
að ef maður styður fingri á eitt
blaðið lokast það og öll hin
blöðin líka, og stöngullinn
hringar sig niður að rót.
Hátíðarkveðjur
til Vorra tslenzhu Viðskiftavina
Vér verzlum með allar tegundir kjöts
í heilsölu og smásölu. \
CITY MEAT & SAUSAGE
COMPANY
611-613 MAIN STREET
Sírnar 93 064 — 93 065
HATIÐAKVEÐJUR 3^
OG TIUGHEILAR ÓSKIR UM GLEÐILEG JÓL
OG FARSÆLT NÝAR
STRUCTURAL & MECHANICAL
REQUIREMENTS
Structural Steel
Steel Plate Work—Bolts, Rods
Ornamental Ironwork
Grain Elevator Machinery
Machinery Repairs
Castings—Iron
Steel
Brass
Aluminum
HEATING EQUIPMENT
“Vulcan” All Steel Boilers
H.R.T. Boilers
Hot Water Tanks
Domestic Stokers
Commercial Ccrew Feed Stokers
Overfeed Stokers
Grates—Diagonal Bar
Herring Bone
Rocking
Non-Sifting
VULCAH IROH WORKS LIMITED
Winnipeg jjjj||jl|| Manitoba
E$T.