Lögberg - 01.08.1957, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 1. ÁGÚST 1957
GUÐRÚN FRA LUNDI:
DALALÍF
Lína sótti heyið og kastaði því fyrir hestinn
og brynnti honum líka. Hún gat ekki ráðið við það,
hvað hún dáðist að þessari fallegu skepnu vegna
þess að hún var eign Jóns hreppstjóra. Þó fann
hún, að það var óviðeigandi, næstum kjánalegt.
Hún mátti ekki láta Hildi sjá þetta, að hún stæði
yfir hestinum. Hana gæti grunað eitthvað, þá
skynsömu konu. Doddi færi líka að koma út. Hún
fór í eldhús og fór að gera þar eitthvað, sem engin
þörf var fyrir að vinna þann dag. Nú kom Doddi
fram, ferðbúinn. Hann kom inn í eldhúsið bros-
leitur og slengdi hurðarskriflinu aftur. Svo dró
hann umslag upp úr vasa sínum og sýndi henni
innihaldið — seðla.
„Hann fékk mér þetta nú bara og sagði, að ég
þyrfti aldrei að borga það — ég ætti alltaf hjá
sér“. Doddi hló ánægjulega. „Svona er hann alltaf.
Ég ætti að þekkja hann, manninn þann“.
„Því varstu að þessu, Doddi, að biðja hann um
peninga?“ sagði Lína og hjartað fór að slá hraðara
í annað sinn.
„Ég bað hann ekki, Lína. Það var bara hans
göfuglyndi, sem kom þarna í ljós. Hann sagði, að
það tæki því ekki að fá lánaðan hest og sleða fyrir
svona lítið. Þú ættir að þekkja hann, Lína“.
En Lína var eitthvað undarleg þennan dag-
Henni fundust þessir seðlar viðbjóðslegir. Þeir
voru „mútufé“ fyrir að þegja um það, sem flestir
vissu þó, eða þá uppbætur á þap, að hún var
heiðarleg brýður. Hún grét beisklega, þegar hún
var orðin ein í eldhúsinu. Hún skildi ekkert í því,
að hún skyldi taka sér þetta svona nærri. En það
var eitthvað svo sárgrætilegt að sjá, hvað aum-
ingja Doddi var hreykinn yfir þessu öllu. Hann
var nú svo gerður. Það varð hver að koma til
dyra eins og hann var klæddur. Ekki var það
honum að kenna, þó að heimurinn kæmist að
leyndarmálinu, sem hann átti að varðveita. Hann
hafði verið trúr og þagmælskur.
Doddi flutti heim svo mikinn mat, að nágrann-
arnir blóðöfunduðu hann. Reyndar var það nú
ekki nýtt, því að alltaf lá öfundarhugur á Jarð-
brúarheimilinu, þó að búið væri ekki mjög stórt.
Svo var líka skilvinda með í förinni. Erlendur
á Hóli skrapp út eftir eitt kvöldið til að setja upp
bekk undir hana í búrinu.
„Þessa menn vantar ekki peningana“, sagði
Helga, þegar Erlendur sagði henni, hvað hann
hefði verið að gera út frá. „Hvaðan svo sem skyldu
þeir vera nema frá Jóni hreppstjóra?"
)rÞað fá víst margir lán hjá honum riúna.
Hann er alltaf bóngóður sagði Erlendur.
„Doddi þarf varla að borga þær krónurnar
eins og hinir garmarnir“.
„Alltaf gengur þú með glósur og getsakir,
þótt þú hafir engar sannarnir fyrir því, sem þú
þvættir um“, sagði hann stuttlega.
„O, hann játaði nú á sig skömmina, þegar hann
tók gröfina í ættargrafreitnum“, sagði Helga ill-
kvittin.
„Jú-jú, þá kom nú vatn í kjaftamyllurnar ykk-
ár kvenfólksins", sagði Erlendur.
„Mér veitti sannarlega ekki af að fá nýja skil-
vindu — hún er orðin svoddan bölvað gargan þessi
garmur hérna, var líka alltaf lítil og ómerkileg“.
„Það verður varla þetta vorið- Hún er víst
ekki orðin svo gömul, að hún geti ekki enzt
lengur“, svaraði hann. ' ,
„Ó-nei, þér eru ekki gefnir peningar fyrir skil-
vindu eins og Dodda“.
Nú bjuggust þau hjónin á Jarðbrú við, að
öllum erfiðleikum væri aflétt, þar eð nægur korn-
matur var kominn í bæinn. En svo var nú ekki.
Hildur var sífellt að tala um, hvað kvígan væri
óeðlilega spikuð, og svo þóttist hún vera fullviss
um það, að enginn væri kálfurinn í henni, kvígu-
skömminni. Sú ætlaði þá að borga uppeldið.
„En, mamma, sérðu ekki, að það er júgur
undir henni?“ sagði Doddi. Nú vildi hann ekki
trúa mömmu sinni.
„Það er bara fitujúgur. Því er nú verr, að hún
er víst steingeld“, sagði Hildur.
Doddi flýtti sér fram í búr til Línu. Hún var
að skilja mjólkina og söng með skilvindunni. Það
gerði hún oft. Það var líka gaman að heyra hana
syngja.
„Hefurðu nú nokkurn tíma heyrt annað eins?
Mamma heldur, að það sé nú bara enginn kálfur í
kvígunni — ekki nokkur kálfur. Hvernig lízt þér
tá það, Lína?“ sagði hann óðamála.
„Ég er hálfhrædd um, að hún hafi rétt fyrir
sér“, sagði Lína dauflega. Henni kom þetta ekki á
óvart.
„Hvernig eigum við að lifa þetta af?“ spurði
hann stóreygður af undrun.
„Hvað leggur mamma þín til málanna?” sagði
Lína.
„Ja, eiginlega veit ég það ekki. Við hefðum
getað sparað þær krónurnar að fara að kaupa skil-
vindu fyrir eina kýrnyt“.
„Hún er þægileg samt“, sagði Lína. „Við
verðum þó líklega ekki alltaf svo aumlega stödd
að eiga ekki nema eina kú“.
Nú var rætt og ráðgert heillegi, og endirinn
Nú var rætt og ráðgert heillengi, og endirinn
hjónin þar að koma nú yfir um og líta á þessa
undraskepnu, sem búin væri að gera honum
þennan grikk að láta hann fóðra sig næstum tvo
vetur á bezta fóðri — og svo yrðu þetta launin.
Hjónin voru alltaf boðin og búin til þess að
leysa vandræði Dodda og fylgdust með honum
yfir um. Þau voru á sama máli og Hildur, og Þór-
arinn sagði, að sér fyndist sjálfsagt að slátra henni
strax, hún væri orðin honum nógu dýr og það
voru nokkrar vikur eftir ennþá, þangað til kýrnar
færu að bjarga sér úti. — Doddi var á báðum
láttum í tvo daga. Þá sá hann allt í einu Jón
hreppstjóra. Hann var á leiðinni ofan í kaupstað.
Doddi brá sér í veginn fyrir hann til að segja
honum frá vandræðum sínum. Þegar hann kom
heim, var hann fastráðinn í því að lóga kvígunni.
Það var gert daginn eftir, og Doddi flutti kjötið
ofan í kaupstað. Það yar selt þar.
„Alltaf er Doddi jafnlánsamur", sagði ná-
grannakonan á Hóli, það hefur svei mér nýmetið
á jarðbrú. Dálítill munur heldur en hjá mér, sem
ekki hef smakkað nýtt kjöt síðan um veturnætur".
STJÓRN OG STARFSFÓLK
Winnipeg Supply félagsins óskar íslendingum til heilla og
hamingju á 68. þjóðminningardegi þeirra á Gimli 5. ágúst
1957. Viðskipti vor við íslendinga frá byrjun hafa verið
vingjarnleg og ánægjuleg og oss er ljúft að halda þeim
þannig áfram.
Call us for your COAL or FUEL OIL
Use our "Year-Round" E.P. Budget Plan
THE WINNIPEG SUPPLY & FUEL CO. LTD.
8th Floor, Boyd Bldg. PHitchall 3-0341 WINNIPEG, MAN.
CONGRATULATIONS...
to the lcelandic People on the 68th Anniversary
of their Annual Celebration Day at Gimli, Man.,
August 5th, 1957.
MANITOBA ROLLING MILL COMPANV LIMITED
SELKIRK, MANITOBA.
75
68
Years ago Dominion Bridge
began its service to Canada.
Years ago lcelandic families
began to pioneer this land.
TODAY, NATIONAL CELEBRATION OF
ICELANDIC DAY, OUR HEARTIEST
OF CONGRATULATIONS
DOMINION BRIDGE CO. ITD.
702 CANADA BLDG. - WINNIPEG
HAMINGJUÓSKIR . . .
• \ \
Anderson Bros. Garage
NORTH STAR 01LS
FIRESTONE TIRES
GLENBORO MANITOBA