Alþýðublaðið - 03.09.1960, Síða 8

MARÍA, María, Mar-
ía . , Út um dyrnar á
hljóðfæraverzlununum
á Laugaveginum heyr-
ist hrópað á Maríu . . .
í útvarpinu er hrópað á
Maríu ,. . . í danshúsun-
um er hrópað á Maríu
María, María, María
. — er frægasta
konan á landinu um
þessar mundir. — Það
kalla allir á Maríu. —
Það er kannski engin
furða . . María hlýtur
að vera fautalega skæs-
legur kvenmaður. Mar
ía hlýtur að hafa þanu
mesta barm, sem sézt
hefur á íslandi. Hún
hlýtur að hafa fagra fót
leggi og mjúka kálfa.
Hún hlýtur að veia
breið aftan fyrir eins
og eldfjall. — María er
ugglaust Jivengmjó í
mittið.
María, María, María!!
er kallað, — en María
kemur ekki, — þrátt
fyrir öll þessi hróp og
köll. Það hefur enginn
séð hana, — nema
kannskj — — — Sig-
urður Þórarinsson.
Kannski hefur Sigurð
ur Þórarinsson Maríu á
hæsta tindi Hawaii? —
Kannski hann hafj koni
ið henni fyrir í fjalla-
skoru nálægt Þórs-
mörkinni? Kannski á
hún bústað í Heklu-
fjalli eða Kötlugýg? —
Svo mikið er víst, —
að þau fundust í Þórs-
mörkinni, og . . . spurn
ingin er aðeins þessi: —
Hvar er Maria nú?
☆
SigurSur, Sigurður, Sig-
urður . Hyar er María?
— María.------— Hm .. .
Er hún alvöru-María?
— Hm
Það er alls staðar verið
að kalla á hana . . . í hljóm-
plötuverzlununum, á Borg-
inni, í leiðöngrum upp íil
fjalla . . .
— Ég hef nú komizt hjá
því að heyra_ það — sem
taetur fer. — Ég er að koma
af fundi.
Hefurðu einhvern nýjan
texta í pokahornxnu ?
Er nokkuð sérstakt fram-
undan?
engir xnættu fá han:
þeir.
— Hm . Hér var um
að ræða ráðstefnu jarðfræð
inga hvaðanæva að úr heim
inum. Norðurlöndin stóðu
að undirbúningi henr.ar —
og ísland þar með. Viö Tóm-
as Tryggvason fórum til
Hafnar, — þar sem ráðstefn
an var haldin — og sátum
hana sem fulltrúar ísiands.
Það má sem sagt ekkert
mi'nnast á Maríu?
— Mér þykir það anzi
hart að hafa barizt i'yrir því
árum saman að verða sæmi-
legur jarðfræðingur — og
verða svo dægurlagatexta-'
höfundur á einnj viku
— Það er sögð saga um
Paderewski, forseta Pol-
lands, — sem lagt hafði alla
stund á að verða góður pí-
anóleikari. Hann var gerð-
ur að forseta og á einhverj-
um toppfundj var hann
spurður: — Paderewski . .
já, — áttuð þið ekki snjall-
an píanóleikara með þessu
nafni? — Jú, — þaö er ég',
— Nel, ætli ég verðj ekki
mest heima í vetur. Ég hef
þvælzt svo mikið í vor og
sumar. 1 vor fór ég til Ame-
ríku og komst rlla leið til
Hawaii, — þar sem húla-
húla píurnar hafa gert garð-
inn hvað frægastan. — En
ég gerði ekkert þar nema
skoða eldfjöll. 1 rauninni
var þó óþarfi að fara til Haw
aii -og sjá það, sem maður
hefði eins getað séð hér
heima á íslandi, — eldfjöll
og aftur eldfjöli En ég tróð
þar upp á hæsta tind Mauna
Loa. Mauna Loa er hæsta
fjall á Hawaiieyjiun, — og
þar eð það á rætur sínar á
miklu hafsdýpi, mætti kaila
það allt að 10.000 m. hátt.
Þetta er dyngja eirxs og
Skjaldbreiður
í haust förum við svo í
þennan vanalega leiðangur
upp á Vatnajökul Það er
orðin venja að gá að Gríms
vötnum vor og haust.
Hvernig líður Kötlu?
En Ægissíðuljóðið
— Nei, það eru ei
ir búnir að fá.
Er þá ekki eitthv
í pokahorninu?
_ Nei,----------:
ekki svo leiðis.
Ah . Hvað? . .
ig?
— Nei, nej . .
frágengið . . Eins o
að segja, eru þess:
eingöngu ætlaðar
raula í rútubílum, -
er algjörlega óvart,
hafa komizt svona í

En, Sigurður. —
var þetta með rauði
sem þú sagðist æti
um árið. Borðaðir?
— Ja . . Hún v
svaraði Paderewski — Qu-
elle décadence! (Hvílík nið-
urlæging).
Hvað gerðist merkilegt á
þessari ráðstefnu?
— Ég veit ekki, hvað skal
segja um það Þarna voru
rædd áhugamál jarðfræð-
inga og nýjustu athugan.-r.
Ýmislegt kom að sjálfsögðu
þarna fram, nýtt og fróð-
legt. Fundinn sóttu jaxðfrasð
ingar frá um það bil 100
löndum, og þarna var saman
komið um 3800 manns. - —
Erlendir jarð- og landfræð-
ingar komu hér hópum sam
an í sumar og ferðuðust un
landið, undir fararstjórn ís-
lenzkra náttúrufræðinga. -—
Þess má geta, að eldfjöll ís
lands eru nú mjög eftirsótt
rannsóknarefni þeirra jarð-
fræðinga, sem farnir.eru að
sýsla við rannsóknir á jarð-
fræði tunglsins
— Ætli henni líði ekki á-
gætlega vel, blessaðri. Hún
er nokkuð sein á ser núna,
en ég er viss um að hún
fer að gjósa. En hver.ær, er
ómögulegt að segja
lega borin fram oj
aðalfundi jöklarar
félagsins í vetur. Þ;
um hana.
Og var það mikiS
hæ?
Hefur gítarinn farið í
þessar ferðir?
— Ja, ég held, að einhvcr
gítar hafi komizt alla leið
upp að Grímsvötnu m. En
gerið mig ekki að dægur-
lagatextahöfundi' Ég lít
alls ekki á mig sem slikan.
Það er annað, hvað maður
gerir i löngum bilferðum
upp á Vatnajökul eða uppi
í Menntaskólaseli. Þá þarf
að drepa tímann og þá er á-
gætt að raula eilthvað. —
Þessar vísur mínar eru ort-
ar fyrir fólk í svona ferðum,
— og það fólk finnst mér
huggulegasta fóik sem ég
umgengst.
Megum við samt ekki
birta Maríu? '
— Nei, þeir hringdu í gær
frá Samvinnunni og báðu
um hana — og það með, að
— Talsvert. Það
húllum hæ úr ýmsi
■því, að þegar eldgo
í Chile, sögðu bli
fjögur eldfjöll heff
Það var nú ekki n
gos úr einu, — en si
blöðin
★
Svona var viðtali
Sigurð Þórarinsson
sjá má þverskallas
við því að vera g(
dægurlagatextahöfi
er ákveðinn í bvi a
áfram að vera jarö
ur, hvað sem hver
og hvar sem María
Q 3. sept 1960
Alþýðublaðið