Kirkjublaðið - 01.10.1891, Blaðsíða 1

mánaðarrit
handa íslenzkri alþýðu.
I.
REYKJAVÍK, OKT. 1891.
Til himna’ er g*ott að hefja sýn.
(Eptir M. B. LancLstad. Lausleg þýðing).
Til liimna’ er gott að hefja sýn
þá hvít er snævguð jörð, sem lín,
og blómin bíða dauða
og eyðilegt er út að sjá,
sem allt sje dauðans snortið 1 já,
en inni nægtir nauða.
Hver bjargar þá? Ei breytist sá,
er blessun jafnan öll kom frá,
öll huggun, hjálp og friður.
Hann heyrir smáfugls kvein og klið,
hann kannast og það barnið við,
hann bregzt ei þeim, sem biður.
Til himna’ er gott að hefja sýn
er himinljósa mergðin skín
á hrímgað liauður niður.
Þau minna’ á föður húsin há;
þcim helgur bjarmi streymir frá
og sálu fró og friður.
Æ, minnst vor allra, mildin skær,
sem mæðir skortur, fjær og nær,
með köldu vetrar-veldi.
Lát hjörtun verma von og trú