Kirkjublaðið - 01.10.1891, Blaðsíða 14

værí«. Jeg skal lofa þjer því, að lesa upp »Heilagra manna sðg-
ur» rækilega í vetur og lána þjer þær nœsta vetur og skiljum svo
sáttir*.
Annar prestur að austan skrifar:
»Sjerstaklega langar mig í útlendan fróðleik um hag kristninn-
ar og kókmenntir«.
»Háttvirti vin!
Það er svo fáu lofað i ávarpinu í 1. tölubl., að þess skyldara
væri að efna það litla sem er. En það tekur tíma ab búa sig undir
það. Jeg er nú að búa mjer í baginnmeð því að leggja drög fyrir
útlend kirkjurit. Jeg bef —- meðal annars — sent Kirkjublaðið 30
kirkjulegum blöðum erlendis, með vinsamlegum tilboðum um skipti
og er jeg eigi vonlaus um góðar undirtektir í stað og stað, þótt
bagurinn vitanlega verði mín megin.
Þjer kannist líka við það, að ritstjórinn lofar þessum »útlenda
fróðleik«, »með aðstoð góðramanna«. Jeg átti þar einna belzt við
bina upprennandi guðfræðinga í Kaupmannaböfn, og bef jeg fengið
góðar vonir úr þeirri átt. Loks stendur í ávarpinu: »að því er
rúmið leyíir«. I þessu mánaðarriti handa alþýðu bugsa jeg eigi
bærra með þennan útlenda fróðleik, en að geta drepið á allra-helztu
kirkjulegar breiíingar bvers líðanda árs og allra-merkustu guðfræð-
islegar bækur nýjar og kirkjuleg tímarit einkum til leiðbeiningar
fyrir bókakaupandi presta, og bókakaupandi þ\irfa allir prestar að
vera og geta orðið, altjend í fjelagi. — Verulegir ritdómar um út-
lendar guðfræðisbækur eru varla bugsanlegir í þessu blaði«.
Um Þarnauppfrœðingnna í kristindómi hefur einn vor
belzti skólamaður skrifað ritstjóra Kirkjublaðsins mjög svo athuga-
verða bugvekju. Vitanlega befur bann einkum fyrir augum sjáv-
arsíðuna hjer sunnanlands: Þetta er úr brjefinu:
— — »En eitthvað þarf að gjöra. Um andleg efni er ekkert
talað nema í kirkjunni. Um uppfræðingu í andlegum efnum bugsa
flestir of lítiö, margir kannske mest til þess að losast sómasamlega
við ferminguna, því flestum þykir þó enn óvirðing að því að börn-
in sjeu ekki fermd í tæka tíö. En hvað á að gjöra? Skólarnir og
umgangskennararnir geta gjört mikið, ef þeir væru eins og þeir
ættu að vera. En þegar verið er að ráða kennara dettur engum í
bug að ráða mann til þeirra hluta, það er bara skript og reikningur
etc., sem þá er hugsað um, presturinn á að sjá fyrir'hinu. Lands-
böfðingi mun nú eiga að semja reglur um það, hvernig bin fyrir-
hugaða kennaramenntun á fram að fara við Flensborgarskólann,
og ber jeg það traust til bans, aö bann láti eigi guðfræðisnámið
verða þar út undan. Jeg veit að kennarar hafa almennt of litla
kristindómsþekkingu, til þess að geta kennt kristindóm, eða vakið
andlegt líf hjá börnum. Skólarnir gjöra því nú sem stendur ekk-