Kirkjublaðið - 01.10.1891, Blaðsíða 3

si
eínníg versíð:
íVertu yiir og allt um kringt o. s. frv.
þegar barnið var klætt að morgninum var það látið lesa:
»Nú er jeg klædcLur og kominn á ról,
Kristur Jesús veri mitt skjól,
í guðsótta hann geii mjer,
að ganga í dag svo líki sjer«.
Þegar út var komið var það látið taka ofan höfuðfat sitt,
og lesa versið:
»Mjer er svo kvöl þín minnilegi o. s. frv.
einnig signa sig og lesa Faðir vor, og var því þá venju-
lega sagt að snúa sjer mót austri og segja, að bænagjörð-
inni lokinni, við þá sem úti voru, eða þegar inn var
komið, »Guð gefi ykkur góðan dag«. Aður en barnið
borðaði var því sagt að signa sig, og lesa þessi orð:
»Guð minn góður blessi mig og matinn minn, í Jesú nafni,
amen«, og að máltíð lokinni: »Guði sje lof fyrir mat og
drykk, í Jesú nafni amen«. Þetta sem börnin voru van-
in á tíðkaði þá víst margur fullorðinn maður, að minnsta
kosti þekkti jeg á barnsaldrinum fjölda manna, sem signdu
sig að morgninum þegar þeir komu fyrst út, og áður en
þeir mötuðust, og unglinga sem höfðu þann góða sið, að
lesa rækilega bænir sínar kveld og morgna, og trúðu að
ver farnaðist ef það væri vanrækt.
Húslestrar voru þá rækilega lesnir frá veturnóttum
og fram að páskum, og á sunnudögum og öðrum helgum,
þegar megnið af heimilisfólkinu fór eigi til kirkju. Þess
heyrði jeg og getið, að sumstaðar væri þá siður að lesa
tvisvar á dag, kveld og morgna. Væri eitthvað gjört á
sunnudögum var jafnan lesið fyrst, að minnsta kosti víð-
ast hvar, var jafnan sungið fyrir og eptir lestur, og bæn
lesin áður en sungið var eptir. Síðan gjörðu allir bæn
sína og byrgðu fyrir andlit sjer með hægri hendi. Var
börnum þá sagt að lesa Faðir vor. Lesarinn hætti venju-
lega fyrst að bæna sig og svo hver af öðrum, og sagði
hann þá: »Guð gefi ykkur góðar stundir«, en tilheyrend-
urnir tóku undir og sögðu: »Þakka þjer fyrir lesturinn«.
Vari var tekinn á því, að allir sætu undir söng og lestri
með kyrrð, og enginn skarkali væri sem truflað gæti
eptirtekt manns, enda það eitt unnið á meðan sem eng-