Kirkjublaðið - 01.01.1892, Síða 8

8
En þegar velja skal lög við sálraa, þá er það þó
hvergi nærri nóg, þótt menn gæti alls þess, sem hjer
hefur sagt verið, og forðist skerin og hætturnar, sem
hjer eru nefndar. Það er ekki nóg, að velja góð og
kirkjuleg sálmalög, skipta þeim síðan í flokka og hafa í
öðrum þeirra sálmalög í takmarkaðra skilningi en í hin-
um, taka síðan til hvers sálms, eins og verkast vill eitt-
hvert lag í samkynja lagaflokki, og gæta þess eins, að
það sje sambraga sálminum. Svo að segja í hverjum
flokki allra sálmabóka geta verið sálmar með ýmsum blæ
(gleðiblæ, ánægjublæ, alvörublæ, sorgarblæ o. s. frv.), og
sje lagið við hvcrn sálm ekki valið sem næst efni hans
og blæ, þá hlýtur lagið, sem þó á að vera túlkur ogfull-
komnari sálmsins,—gjöra áhrif hans sem innilegust, minni-
legust og bezt, —• að gjöra hið gagnstæða, og þessi sær-
andi og nístandi mishljóðan (Dissonans) milli sálms og
lags, lilýtur að ónýta sálminn að mestu eða öllu fvrir
þeim, sem syngja hann eða heyra hann sunginn.
Niðurl. '
Kirkjulega málgagnið.
Fjallkonan heilsaði Kirkjublaðinu vinsamlega og kurt-
eislega, er það hafði nýbyrjað göngu sína í sumar sem
sem sjer í lagi eru ætlaíir tilíinningunni, fremur en íhugun skyn-
seminnar. Þessi einkenni hefur mjer virzt að flest þau lög viö þá,
sem jeg hef haft færi á að kynna mjer, haíi líka, en auðvitað eru
sum þeirra eigi að síður i vorum islenzku eyrum eins ljeleg og
sum eru ágæt. Til dæmis um slík lög má benda á í «Viðbæti« J.
Helgasonar lagið við sálminn: «Gegnum hættur, gegnum neyð»
(nr. 128), en til þess að lagið megi njóta sín, verður að syngja það
talsvert fljótara en jeg hef heyrt það sungið, — og í «Nokkur fjór-
rödduð sálmálög*. Rvíkl89L: «1 fornöld á jörðu var frækorni sáð»
(nr. ti), «Jeg heyrði Jesú himneskt orð» (nr. 7), «Ó þá náð, að eiga
Jesúm» (nr. 19 [a]), og »Til þín, Drottinn, jeg huga hef» (nr. 20).
Eru þessi lög hvert öðru betra, einkum þó nr. 20, og hið óviðjatn-
anlega, sannkirkjulega, nr. 7, eptir hinn fræga Henry Purcell (1658
—1695), sem Englendingar hafa kallað «hinn enska Orfeus», og
sem í mörgu var fyrirmynd hins heimsfræga Handels [Emil Nau-
mann: Illustrirte Musikgeschichte. Berl. und Stuttg. 1885]. 18 ára
gamall varð hann organisti við Westminster-kirkjuna í Lundúnum.