Kirkjublaðið - 01.03.1893, Blaðsíða 6
54
hringnum, og það yrðu eflaust sum störf hans, sem eptir-
manns biskupsins. Að fá próföstum störf þessi að meiru
eða minnu leyti, virðist lítt sanngjarnt, nema þá, að setja
þá á laun; þeir hafa, eins og er, sannarlega nóg störf á
hendi launalaust, þótt ekki sje bætt við þá. En yrðu
þeir settir á föst laun, þá yrði nú fljótt lítið úr sparnað- '
arástæðunni fyrir afnámi biskupsembættisins.
Vjer erum óánægðir með hið núverandi stjórnarfyrir-
komulag, þar sem endileg úrslit flestra þjóðmála vorra
liggja undir erlendum ráðherra, sem litt þekkir hagi lands
vors og þjóðar. En er það til að gjöra stjórnarástandið
nokkru viðunanlegra að varpa hinum eina íslenzka þjóð-
höfðingja, biskupnum, sem nú stendur uppi og þar með
íslenzku kirkjunni fyrir fætur þessum erlenda stjórnara.
Yjer viljum sem allra fyrst fá breytt hinu öfuga fyrir-
komulagi á hinni æðstu innlendu stjórn, þannig, að lands-
höfðingjaembættið verði annað og veglegra en nú er; en
er það þá ekki hálfskopleg pólitík af oss, að vilja í sömu
andránni auka verksvið og vald þessarar hálfútlendu
stjórnar yfir oss, með þvi að fá landshöfðingjanum í hend-
ur alla stjórn kirkjumála vorra?
Þær raddir fjölga líka heldur en fækka, sem þykjast
vilja losa kirkjuna sem mest við ríkið og enda skilja ríki
ög kirkju algerlega. Þessi skoðun hefir og við mörg og
jt'öð rök að styðjast, þótt margt sje þar við að athuga. En
sjéu nú ummæli þeirra manna, er þessu halda fram,
ni'cira en orðin tóm, þá ættu þeir hinir sömu sízt að vilja
reyra ríkisfjötrana sem fastast að kirkjunni eins og mjer
^irðiét gjört með afnámi biskupsembættisins. Sje skiln-
áðarhugmyndin sprottin af umhyggju fyrir velferð bæði
rfkisíiíy‘ :óg kirkjunnar, svo að menn álíti, að þau hafl
þfeði gort af skilnaðinum, þá er það siðferðisleg skylda
|iéiff'ji;"irfíþví halda fram að stuðla að því, að þessi skiln-
hðirr gefi séih fyrst komizt á. En að því stuðla þeir
sáhhárfegín ekki, sem vilja afnema hin æðstu kirkjulegu
émbáétti11 og látá kirkjuna standa varnariausa og rjett-
líkúsá!* gagnrárt verzlegu umboðsvaldi, án þess húu eigi
tiökkutn tiiisrnann, er standi hinni verzlegu valdstjórn
íiokkurii Vrfginíi jafula-lis. Tilætlun þeirra manna virðist