Kirkjublaðið - 01.08.1893, Blaðsíða 13
Í4t
ingarrjettsafnaðannítmcðþví Akvæði að 2/s greiddra atkvæða
þuríi til þess að kosning safnaðarins sje bindandi fyrir
veitingarvaldið. Kbl. óskar hvorugu þessu framgangs.
Hjer ræðir eigi einungis um þjóna safnaðanna heldur
og um embættismenn ríkisins, sem fá að Ijeni bújarðir
og hafa aðrar eignir kirkjunnar undir hendi; því er eigi
nema eðlilegt að kirkjustjórnin hafi líka hluttöku f veit
ingunni, og eigi verður lmn sökuð um gjörræði í valinu
til þessa. Sízt er það og rjettlátt að svo komnu að skerða
enn meira hinn litla rjett, sem eptir er skilinn eldri prest-
um, að ganga fyrir til kjörsins. Það er ogóefað, að þegar
sú tíð kemur að kirkjan verður að öllu skilin frá ríkinu,
þá mun hin kosna kirkjustjórn eigi síður en nú hafa hönd
í bagga með veitingu prestsembætta.
En því síður er ráðlegt að hverfa i apturhaldsáttina
í þessu máli; þess gjörist engiti þörf, og mundi verða
mjög illa tekið af söfnuðunum. Það er að vísu eitt ákvæði í
frumv., eins og það komur frá efri deild, sem er í rjetta
stefnu og væri til bóta, og það er að biskupinn einn
velji í kjörið, en varla tekur að breyta lögunum vegna
þess eins, því alkunnugt er að tillögur biskups í því efni
munu undantekningarlaust fá staðfestingu landshöfðingja,
Þaðerannaðatriði í framkomu biskupsvaldsins, sem minn-
ast mætti á í þessu sambandi, en til þess þarf engin laga-
setning að koma. Biskup getur ueitað að taka i kjör
kandidata, sem hann álítur miður hæfatil að takastá hend-
ur prestsembætti. Það mundi seint verða beitt þvingun-
arvaldi til að neyða biskup tii að prestvígja mann, sem
hann vildi frá skilja. Hjer skal eigi dæmt um liðinn
tíma, prestafæðin kann og að hafa verið nokkur afsökun.
Að þessu valdi sje beitt sem strangiegast óska allirkirkj-
unnar menn.
Það kann sumum, ef til vill, að þykja það nógu fróð-
legt að vita það, að vjer fengum staðfestingu konungs
(eigi síður en sjálfa lagasetning þingsins) e'inmitt vegna
þess, að ráðgjafinn eptir sínum kunnugleika áleit, að óliæf-
ir menn hefðu komizt hjer í preststöðu og ljet því, reynd-
ar hálfnauðugur, tilleiðast að selja veitinguna í liendur
saínaðanna.