Kirkjublaðið - 01.10.1893, Side 12

188
12 kvennpostular skiptust á til að hugga og fræða hinn
auma lýð. Sjálf var Elísabet hálta og heila dagana inni
hjá bandingjunum, og hugfangnir hlustuðu þeir á hana;
þegar hún las fyrir þeim og þýddi dæmisögur frelsarans
um verkamennina í víngarðinum, sem komu fyrst um
elleftu stund, og um hinn týnda sauð, hinn mista pening
og hinn glataða son. Kristindómsboðskap varðhaldsprests.
ins höfðu bandingjarnir ekki haft að neinu. Hann gjörir
þetta fyrir peninga, sögðu þeir og svo hötuðu þeir hann
sem kúgara sinn og kv'alara, af því að hann átti sæti í
varðhaldsstjórnarnefndinni. En bandingjarnir viknuðu við
þennan sjálfboða kærleika, og Elísabet sagðist hafa feng-
ið dýrðlegasta sönnun fyrir sannleika opinberunarinnar í
prísundunum. Áhrifum orðsins, og þá allra helzt lestri
og heyrn sjálfrar ritningarinnar treysti hún bezt. En hún
ljet eigi sitja við það eitt, hún var einkar stjórnsöm og
röggsöm í öllum framkvæmdum. Hún kom á nokkurs-
konar sjálfstjórn hjá bandingjunum. Þeir settu sjer fast-
ar reglur og kusu menn úr sínum flokki til að gæta
þeirra. Hún kom og á barna og unglingaskólum í prís-
undunum, því að einn ósiðurinn var það, að fjöldi barna
hýrðist hjá mæðrum sínum í þessum vistarverum.
Ávöxturinn af starfsemi hennar kom brátt í ljós.
Þar sem hún og stallsystur hennar höfðu starfað svo sem
mánaðar tíma varð allur annar bragur á háttum og lífi
fanganna. Almenningsálitið vaknaði og þing og stjórn
krafði hana sagna og leitaði hjá henni ráða hvernig bæta
skyldi. Hún krafðist þess næst á eptir umbót sjálfra
fangahúsanna, að karlar og konur væru ekki samvistum
í prísundunum, að góðar og guðræknar konur hefðu allt
eptirlit með ófrjálsum konum, allir bandingjar væruflokk-
aðir og greindir eptir aldri, sakargiptum og öðrum kring-
umstæðum, að fangarnir mættu lifa einskonar fjelagsiífi
með dálítilli sjálfstjórn, sem hinir beztu og færustu í
þeirra flokki hefðu á hendi, að sjeð væri fyrir nægilegri
vinnu handa föngunum við hvers hæfi, að unglingum og
enda eldri fáfræðingum væri veitt kennsla í prísundunum,
og að konum, sem gefa vildu líf sitt út til þess, væri
veittur aðgangur til fanganna, þeim til sálubótar og hugg-