Kirkjublaðið - 24.12.1893, Side 2
ó, láttu þjer helgast vor hugskot og líf
og hjörtun þjer innlífa sig.
Ó, ver þú vort skjól og vor skjöldur í neyð,
að skelfingar hræðumst ei vjer;
ó, ver þú oss stjarna, sem vísar oss leið
til vistar á himni með þjer.
:|: Lýs oss, líknarsól :|:
að loks við þinn hátignar ljómandi stól
þig lofum með englanna her.
H. H.
Hiri fyrsta jólanótt.
Guð skapaði mennina sakiausa eptir sinni mynd.
En eptir fall hinna fyrstu manna syndguðu þeir allir og
það var enginn rjettlátur fyrir Guði og ekki einn. Sá
tími var nú kominn, að hann átti eptir vísdóms og gæzku-
ráði Guðs að opinberast meðal hinna syndugu manna,
sem hann sagði um: »Þessi er sonur minn elskulegur, sem
jeg hefi velþóknun á«. Hinar skynsemigæddu himnesku
verur, sem sjá Guðs dýrð, sáii nú það ljós upp rerma á
hinni helgu nótt, sem á að lýsa öllum þeim, sem hafa
skynsemi og frjálsan vilja. Hin nýja sköpun var nú fyrir
hendi, en það er hin nýja sköpun, að hinar sköpuðu ver-
ur helgist og sameinist honum, sem er þeirra skapari,
fyrir hann, sem kom í heiminn á hinni fyrstu jólanótt,
og að sú blessun, sem hann færði heiminum, breiðist frá
honum til allra og að síðustu yfir sjálfan himininn. Það
er sú »fylling tímans«, sem postulinn Páll talar um að
»allt sameinist undir eitt höfuð í Kristi, bæði það, sem er
á himni og á jörðu«. Og hann segir á öðrum stað: »Það
þóknaðist Guði, að öll fylling skyldi búa í honum og að
koma öllu í sátt við sig fyrir hann, bæði því, sem er á
jörðu og á himni, með því liann samdi frið fyrir hann
með blóði hans á krossinum«. »Fyrir því«, segir postul-
inn enn, »hefir Guð hátt upp hafið hann og gefið honum
þá tign, sem er allri tign æðri, svo að öll knje skulu
beygja sig fyrir Jesú tign, bæði þeirra, sem eru á himni
og jörðu og undir jörðunni, og sjerhver tunga viðurkenna,