Kirkjublaðið - 02.04.1894, Síða 15

?í<
það of strangt, og þeir hafa einurð á að láta á sjást, að þeim taki
þetta sárt. I þessari tölu eru kinir góðu, ráðvöndu og guðræknu
húsfeður og húsmæður; í þessari tölu eru hin dyggu, dagfarsgóðu,
siðvöndu og hreinskilnu hjú. £>eim er það alitaf ljóst, þessum
mönnum, hvert vegurinn liggur, og þeir skilja andann, sem talar
til þeirra frá himnum, andann, sem þeir finna að hrærist í brjósti
þeirra, í hvert sinn sem þeir hugsa sínar góðu hugsanir, tala sín
uppbyggilegu oið, og vinna sín góðu verk. Þeir vita, að þeir lifa
ekki sjálfum sjer, heldur honum sem fyrir þá er dáinn og aptur
upp risinn, þeir vita, að þegar þeir deyja, þá eru þeir Drottins;
þeir vita, að sælan er í því fólgin, að komast heim, heim til Jesú,
heim í hús íöðursins. Og þótt þessa menn kunni að henda ýmis-
legur breyskleiki, þótt þeim verði á, að gleyma sjer um stundar-
sakir, þá er hinn góði Guðs andi þó ekki slokknaður í hjarta þeirra;
rödd hans lætur von bráðar til sín heyra og leiðir þá aptur á veg-
inn, sýnir þeirn aptur hið himneska ijósið og bendir þeim heim.
Þessir menn eru andlega skyldir postulunum, þótt lífsferill þeirra
að útvortis hætti sje allur annar, af því tímarnir og kringumstæð-
urnar eru allt öðru vísi. Guð blessar alla slíka lærisveina, og
hans andi víkur ekki frá þeim.
livert fer þú? Hvert ertu að fara, þú ungi vinur. Þú hefir
máske nú þegar yfirgefið föðurhúsin jarðnesku, og ert nú kominn
út í lífið, ert farinn að vinna fyrir brauði þínu meðal arinara ó-
skyldra manna. Nú er faðir þinn og móðir þín ekki lengur við
hlið þjer á hverjum degi eins og áður, og máske eru þau dáin,
komin heim. Hefirðu tekið þjer tasta lífsstet'nu ? Fórstu ekki
með góð og guðleg áform heiman frá þjer, frá föður og móður ?
Lofaðirðu þeim ekki seinast, þegar þú kysstir þau, að ganga veg-
inn, sem liggur heim til föðurhúsanna ? Hvað hugsarðu dags
daglega? Hugsarðu eins og kristinn maður? Hvað talarðu ? Talar
þú eins og kristinn maður? Hvað vinnur þú? Yinnur þú í guðs-
óttanum ? Gættu nákvæmlega að veginum, sem þú gengur, og
láttu engan kenna þjer sáluhjálparveginn nema Guðs orð og góða
menn. Þaö eru til þeir menu, sem kenna, ekki Guðs veg, heldur
djöfulsins. Það eru freistararnir, þeir sem gylla syndina, þangað
til hún er orðin að dyggð í munni þeirra, þeir sem ekki vilja hafa
neitt lögmál, nema sjáifræðisins, ekki kannast við neinn vilja,
nema sinn eiginn. Et þú vilt, þá geturðu sjeð, hvert þeir
stetna þessir menn. Þeir stefna frá sannleikanum, frá ljósinu,
frá föðurhúsunum. Ætlarðu að vera í fylgd með þeira?
Þeir komast aldrei heim, þeir aumu menn, meðan þeir halda þeirri
stefnu, þótt þeir nú þykist miklir, frjálsir og sterkir. Sá er þykist
standa, gæti að sjer, að hann ekki falli. Prófaðu andana, ungi
maður; tem þú þjer, að dæma þá af ávöxtunum, ekki hinum jarð-
nesku ávöxtum, heldur hinum andlegu. Óguðlegir menn safna
stundum jarðneskum ávöxtum, en hina vantar. Og þú hefir heyrt
þetta orð ritningarinnar: Hvað gagnaði það manninum, þótt hann