Kirkjublaðið - 24.12.1894, Qupperneq 2

2Ö2
Hjer er burt fugla fjöld, fögrum lokið óm.
Ofan ber þó unaðslegan englanna hljóm.
Náttúran er nú svo glöð, nóg er lif og fjör,
hinum megin á hnetti hagsæl þykja kjör.
Hjer er allt hart og kalt, hneppt í dauðans bönd.
Frelsarinn er fæddur þó, sem frelsar öll lönd.
Allt er glatt og yndislegt, engin minnsta sorg
hinum megin heljar, hátt í lífsins borg.
Hjer er allt veikt og valt, vakurt timans hjól.
Guð um síðir gefur eilíf gleðileg jól.
V. B.
Gleðileg jól.
Gleðileg jól! Það er altítt, að menn á jólahátiðinni
ávarpa hver annan með þessum orðum. Og það er fag-
ur siður, ef hugur fylgir máli, og ef menn leggja í orðin
þá þýðingu, sem á að leggja, ef menn ekki að eins óska
hver öðrum góðrar skemmtunar, heldur sannrar jólagleði,
gleði yfir fæðingu frelsarans Jesú Krists. »Jeg fiyt yður
mikinn fögnuð, sem veitast mun öl-lu fólki«, sagði engill-
inn við hirðana í Betlehem hina fyrstu jólanótt. En
rætast þá þessi orð hans? Geta allir glaðzt við þessi
tiðindi ? Geta allir haft gleðileg jól ?
Sumum kann að sýnast, að þeir einir, sem heimsins
gæðum hafa að fagna, geti haft gleðileg jól, en ekki hin-
ir, sem fátækir eru. Það er raunar sjálfsagt, að þeir,
sem efnaðir eru, geta haft meiri viðhöfn, og gjört meira
til hátíðabrigðis en þeir, sem efnin vantar; þvi ríkari
sem menn eru, því betri tök hafa þeir á því, að prýða
hús sin og heimili og efna til ýmislegrar jólagleði. Fá-
tækir menn búa þar á móti venjulega í litlum og lítil-
mótlegum húsakynnum, hafa fátt til að prýða þau með,
verða að láta sjer nægja með litla tilbreytingu og verða
að neita sjer um margt, sem ríkismenn og efnamenn
geta veitt sjer. En geta fátæklingarnir þá ekki haft
gleðileg jól ? Jú, eins fyrir því. Frelsarinn var sjálfur