Kirkjublaðið - 24.12.1894, Blaðsíða 10

230
sem ber alls heimsins synd, og þá einnig hans synd, játi
hann hana í iðrun og trú. Hryggð iðrunarinnar getur
orðið hin sannasta gleði jólahátíðarinnar.
Og eins og vjer ennfremur á jólunum seðjum líkama
vorn með líkamlegu sælgæti eptir efnum, eins eigum vjer
að halda jólahátíðina með því að fræða anda vorn og
metta sálu vora. En fæðan til svölunar andanum og saðn-
ingar sálunni er Guðs heilaga orð.
Frásagan um fæðingu sveinsins í Betlehem, sem er á
jólunum prjedikuð, sýnir oss hann sem Guðs son og frels-
ara vorn. Hvernig skyldum vjer þá betur verja jólatím-
anum á heimilum vorum, heldur en að fræðast í Guðs
orði, lesa það og heyra sem optast í heimahúsum vorum,
og í hinni sameiginlegu guðsþjónustu í kirkjunum, og þá
sjerstaklega festa í hjörtum vorum allt, sem skráð er um
hans blessuðu komu til vorrar syndugu jarðar. Muuum
eptir, að saðning líkamans er til lítils nýt, ef sálin er
hungruð, og kappkostum að jólahaldið verði oss einnig til
andlegrar mettunar.
A þennan hátt eigum vjer að halda jólin andlega í
líkingu við það, hvernig vjer höldum þau líkamlega.
Hreinsum heimilislif vort, kveikjum þar ljós kærleikans
og eindrægninnar, rannsökum vora breytni og leitum sál-
unum svölunar í Guðs orði. Þetta sje vort jólastarf, sem
eflist og þróist á vorum eptirkomandi ólifuðu dögum. Að
eins sem siðgóðir menn, upplýstir og fræddir af Guðs
orði, getum vjer þakkað Guði fyrir fæðingu Jesú Krists,
öðlast trúna á hann og verið rjett undirbúnir til að taka
móti honum á hans fæðingardegi. Og að eins þá erum
vjer einnig svo undirbúnir, að hann geti ásiðan tekið
móti oss og gjört oss hluttakandi i hinni eilifu jóla-
gleði.
JÓN SVEINSSON.
Barnasálmur um áramót.
Faðir stunda, ára, alda,
ungt og gamalt loíi þig,
sem á liðnum æfiárum