Kirkjublaðið - 24.12.1894, Qupperneq 13

233
inum, að mamma sín væri svo slæm af giktinni núna í
hörkunum.
Þegar kennarakonan heyrði það, vildi hún sjálf tala
við ekkjuna, og gekk inn og börnin stóðu fyrir utan.
»HIakkarðu ekki ósköp til jólanna, Asta?« sagði
Rósa litla við heimastúlkuna.
Það koin sorgarsvipur á Astu við þessa spurningu.
»Það verða hált-daufleg jól hjá okkur núna«, sagði hún,
»af því að hann bróðir minn getur ekki komizt lreim til að
vera hjá okkur á jólunum, og henni mömmu þykir það
svo leiðinlegt«.
»En allir drengir fá þó að koma heim í jólafríinu«,
sagði Rósa, og var óðamála. »Hann Páll bróðir minn
kemur heim. Það er ekki fallegt af honum Friðrik
bróður ykkar, að vilja ekki koma heim á jólunum«.
»Það er ekki honum að kenna, Rósa, heldur af því,
að hún mamma sjer engan veg til að borga 8 krónurnar,
sem ferðin kostar. Þar sem hann Friðrik er, vinnur
hann að eins fyrir fæði, en fær ekkert kaup«.
Rósa fór að hugsa um 10 króna gullpeninginn sinn,
og hún leit til systkina sinna. Ef þau vildu leggja öll
saman, þá væri hægðarleikur að hjálpa Friðrik heim til
mömmu sinnar, og samt væri nóg eptir til að kaupa
fjrrir til jólanna. En það leit helzt út fyrir, að systkini
hennar hefðu ekkert tekið eptir samtalinu, þau voru bæði
að nöldra um, hvað kennarakonan væri lengi inni.
Loksins kom hún, kvaddi Ástu og ráðgjörði, að koma
við á heimleiðinni.
Börnin voru Ijettfætt inn í kaupstaðinn, og allar jóla-
búðirnar voru fullar af mestu gersemum fyrir fólk á
þeirra reki.
Albert eyddi öllum peningunum sínum í fyrstu búð-
inni, Elínu entust þeir nokkuð betur, en þeir gengu samt
von bráðar upp. Rósa keypti bara eitthvað smávegis
fyrir nokkra aura í tveimur eða þremur búðum.
»Hvaða ósköp kaupirðu lítið«, sagði kennarakonan
víð Rósu. »Kannske þú viljir koma inn til bóksala, og
fá þjer einhverja góða bók fyrir þína peninga?«
»Nei, þakka yður fyrir«, svaraði Rósa, dálítið vand-