Kirkjublaðið - 02.09.1896, Blaðsíða 3

163
Lát mig þcirra’ í tölu teljast,
trausti þínu sem í dveljast,
Jesús, bezti Jesús minn!
Þá mín vonin styrk mun standa,
stormar ei nje dauði granda;
jeg er lífs og liðinn þinn!
Fr. Friðriksson.
Kaflar úr kirkjuvígsluræðu.
Eptir sjera Jón prót'ast Sveinsson á Akranesi.
Texti'. Þú, ó Guð, átt sTcilið trúnaðartrast og lofsöng
á Síon, þjer sTculu heitin greiðast.
... A þessari ánægju og lofgjörðarstund til Drott-
ins, snýr hugur vor einnig til hins ókoma tíma. Með
hrærðum hjörtum könnumst vjer við, að Guð hafi upp-
fyllt vilja vorn hvað þetta hús snertir, hvert er þá ekki
heilög skylda, að vjer setjum oss fyrir sjónir, hver sje
vilji hans og krafa til vor, sem eignazt höfum þetta hús.
Þótt eðlilegt sje, að gleði og löfgjörðartilfinningar búi
í brjóstum yðar, kæri söfnuður, á þessari stundu, þá er
þess að gæta, að ofmikið má ekki gjöra úr nokkrum
ytri hlut, sem kristindómslífi voru heyrir til, ekki skoða
guðs-húsin, hve sómasamleg sem þau eru, sem aðalmark
kristindómsins. Þau eru að sönnu mikiivægt meðal tii að
varðveita og efla kristindóminn og til að framkvæma í
liinar helgu athafnir hans. Að því leyti eru kirkjurnar
guðleg stofnun í kristninni, er hafa fylgt henni frá fyrstu
öldum hennar, og hver söfnuður hefir átt Guði að þakka.
Samt eru þær að eins meðal og sjest það bezí þegar til-
gangur þeirra er íhugaður. Þær eru samkomustaður
safnaðanna, þar sem fyrir orð Guðs og anda á að vekja
og glæða hið innra kristilega líf, kristindómslífið í hjart-
anu, og koma sálar og trúarlífi mannsins í samfjelag við
Drottin, við frelsara og konung kirkjunnar Jesúm
Krist. I þessum tilgangi er þetta sem önnur guðshús
reist. Þegar vjer íhugum þennan tilgang hins nýja
guðshúss meðal vor í ókominni tíð, þegar sú hugsun