Alþýðublaðið - 27.09.1960, Blaðsíða 7

Hetja
dags-
ins
Þessi myndarlegi Schafer-
hundur heitir Tanjo. Hann
hefur tvívegis bjargað lífi
lítillar stúlku. í fyrra si'nn-
ið fleygði hann sér flötum
framan við barnavagninn,
sem hún var í til þess að
koma í veg fyrir, að hann
rynni út í óða umferðina á
götuaini m'ílii tveggja bif-
reiða á hraðri fet’ð. — í
seinna sinnið, nú fyrir eliki
löngu síðan; vildi svo til, að
bæði stúlkan og móðir
hennar duttu í vatn. Móðir-
in kafaði eftir stúlkunni, en
hefði ekki kornizt lífs af
með barnið, ef Tanje hefði
ekki synt út til þeirra og
haldið þeim uppi, unz hjálp
barst. Þannig var hann
hetja dagsins.
ÁÐUR þágu íslenzk skáld
laun af erlendum höfðingjum,
fengu stundum skip með öll-
um búnaSij og mundi það
svara til nokkurra Nóbels-
verðlauna nú til dags. En sá
tími leið, að íslenzk skáld
gerist ekki fyrr en á þessari
| öld, að upp koma þrír íslenzk
ir rithöfundar, sem fá stór-
fé fyrir ritverk sín á erlend-
um tungumálum. Menn þess-
ir eru Gunnar Gunnarsson,
Kristmann Guðmundsson og
Halldór Kiljan Laxness.
Alltiaf ber að fagna því, þeg-
AÐ HUGSA á Arnarhóli'.
'Sitja á bekk beint á móti
Alþýðuhúsinu, móti Skatt-
stofunni, Áfengisverzluninni
og Garðari ... og Alþýðublað
inu, hattlaus í gráum amer-
ískum frakka í sallarigningu í
september, um það leyti', sem
fólkið í skrifstofunum er far-
ið að ókyrrast og dömurnar
eru búnar að taka upp vara-
litinn. .
Maður kemur upp hólinn,
fer hægt, lotinn.
Hann tyllir sér á hinn end-
ann á bekknum.
Ég sé hann ekki.
Af því að ég er hattlaus set
ég frakkann yfir höfuðið.
Hinn er með skyggni'shúfu
með brotnu, þvældu skyggni,
órakaður, augun blóðhlaupin.
— María, María ... Ein-
hvern veginn svo æxlaðist, að
ég fékk þig í bílnum kysst.
Hann þagnar, en segir svo:
—Finnst þér þetta ekki
fallegt lag?
Ég heyri ekki'.
—Æi láttu ekki svona. Áttu
ekki tíkall?
Og tíkallinn fær hann. —
Annars héldi hann kannski á-
fram að syngja Maríu. En
hann ætlar víst að hafa út úr
mér annan tíkall, því að hann
byrjar þegar aftur.
— Troddu þér inn í tjaldið
hjá mér ...
-—- Reyndu að halda þér
saman.
Maðurinn lítur á mig
hneykslaður.
-—Þú átt ekki þennan hól,
góuri'nn. Þú átt bara tíkall.
Ég á þennan hól. Ég á líka
hana Maríu. Ég ...
— Og svo þagnar hann.
Höfuðið sígur áfram og manni
finnst það hreinasta krafta-
ar íslenzkum rithöfundum og
skáldum tekst að fá greitt
fyrir verk sín, enda nokkur
sárabót að hverjum einum
fyrir alla hina, sem engin laun
eða lítil hafa.
En samkvæmt lögmálinu
um gengisleysi íslenzkra
skálda á veraldárvísu, hlaut
svo að fara, að forsjóninni
tækist iað ræna miklu af því,
sem unnizt hafði. Enda stóð
ekki á henni. Hún valdi
danskan skúrk fyrir hand-
bendi, og svo vildi til, að báð-
ir, Gunnar og Kiljan, höfðu
.verk, að beinagrindin er ekki
öll gengin af samskeytunum.
Um stund minnir nábýlismað
ur minn á hrúgu.
Nokkri’r krakkar eru komn
ir á vettvang og tveir eða þrír
unglingar. Þarna eru líka
komin hjón, sem leiða milli
sín foarn. Barnið ekur sér og
biður um
„í-ís“
en móðirin reyni'r að sannfæra
það um að í rigningu eigi fólk
ekki að borða ís.
Nú rís sessunautur minn
skyndilega upp, þýtur á fætur
og baðar út öllum öngum:
—Hvað ertu að derra þig
á mínum hól, eða kannski ég
eigi að svæfa þig með honuin
þessum!
Og um leið rennur hálf
þriggja pela brennivínsflaska
niður úr buxnaskálmi'nni.
LÆVÍSUR
Hittust á herbergi 19,
hlógu dátt hvor við öðrum
mjöð sulgu, meri hvíta,
mat sóttu fast ok í snatri.
Áður í hár slaman hlupu
en heilsuðust nú sléttgreiddir
Makkí mæltist svo til þess
að menn yrðu vinir úr þessu
látið manninn annlast fjár-
reiður fyrir sig, og mun þar
hafa farið í súgiun.nær hálfri
milljón,.
Að vísu er svo fyrir að
þakka góðu gengi þeirra Gunn
-ars og Kiljans, að þeir eru
ekki slyppir bónbjargamenn,
þrátt fyrir mikið tap. En ein
hvern veginn er það svo, að
við sjáum meira eftir þessmn
peningum, en því fé sem kann
að tapast í briaski.
Skáldalaun hafa ævinlega
þótt eins konar frípeningur,
sem ekki mætti misfarast,
vegnia þess að ekki nema ör-
fáum, þremur á þessari öld,
Hvernig væri viðhorf yðar,
doblaða og redoblaða á þessi
spil?
S. 9 8 65 3
H. Á G 6 4
T. KD7 2
L. —
N
V A
S
S. Á K 4 2
H. —
T. Á 9 6 5 4
L. Á K 9 3
Það er alltaf mikill viðburð-
ur að spila redoblað spil, og foá
því fremur redoblaða slemmu.
Þegar þetta spil var spilað,
þá hafði vestur sagt hjörtu
sem varnarsögn. en austur
doblaði spilið. Vestur spilaði
út hjartakóng.
Hvernig er bezt að spila til
vinnings?
Ef þér athugið spilíð, þá
verður spilarinn að gera ráð
fyrir að laufið sé skipt 5—4.
Það væri enda líklegt, að
vestur hefði einnig sagt lauf,
ef hann hefði átt 6 lauf og 6
hjörtu. Það má einnig gera
ráð fyrir, að austur sé með
öll trompin.
Til þess að vinna spilið
verður spilarinn, að spíla öllu
laufinu áður en hann víxl-
trompar. Einnig verður að
spila öðrum háspaðanum í
þeirri von að austur verði að
fylgja lit einu sinni Eínnig
verður að spila spaða síðar í
spilinu og að lokum, að spila
hjarta úr borði.
Nú skulum vér athuga all-
ar hendurnar:
Norður:
S. 9 8653
T. KD7 2
H. Á G 6 4
L. —
Vestur
S. D G 1 6
H. KD9732
T. —-
L. DG 10 7
Austur
S. 7
H. 10 8 5
T. G 10 8 3
L. 8 6 5 4 2
Suður
S. ÁK42
H. —
T. Á 9 6 5 4
L. Á K 9 3
hefur tekizt að fá skáldskap
sinn greiddan við fé. Það í
sjálfu isér getur ekki verið
takmark, en fylgi fé í kjöl-
far óþróttarinnar, þá á það
að vera friðhelgt fyrir skúrk-
um,
Eins og okkur hefur reynzt
erfitt að greiða fé fyrir góðan
skáldskap, eins þykir okkur
miklu skipta, að skáld okkar
séu ekki rænd.
í beinu framhaldi af þessu
almenna viðhorfi, bæri stjórn
arvöldum landsins að skerast
í leikinn, og vinna allt sem
þau mega til að rétta hlut
Gunnars og Kiljans í þessu
Spilarinn spilaði þvi spllið
Þannig: Hann trompaði
hjartakóng heima. litið. lauf
trompað i borði. Spaðx heim
að spaðakóng. Næst tefeið á
laufás og laufkóng, en, þvínæst
seinasta laufið trompað í
borði. Nú er tekið á hjartaást
og láíið í spaðatvist heima.
Þá kemur smáspaði úr
blindum, og tekið á spaðaás!
-Austur lætur hjarta, ef hann
trompar þá er látinn smá-
spaði, og spilarinn á alit sem
eftir er!
Nú er spilao smátrompi og
tekið á trompdrottningu. —
Staðan er:
Norður
S. 9 ,
H. G 6 ?
T. KD
L. — v
'Vestur Austur !
Skiptir N S. —
ekki máli V AH. —
S. T. & 10-8 3-
L. 8 í
Suður
S. 4 *
H. — P
T. Á9 6 5 I
L. — J
Framhald á 14, sJðu, <■
Mér varð ekki um sel
þegar ég las í Morgainfelað"
inu fjögurra dálka fyrir-
sögn um ,,hagnýtingu
grasa til fóðurs“, eins og
það væri nú í fyrsta sinn.
notað á þann hátt.
rnáli, og veita þá lögfræðilegu
aðstoð sem þarf og láta yfir-
leitt einskis ófreistað til að ná
öllu eða sem mestum hlut;v
skáldalaunanna til bafea
Út af fyrir sig er það nokío
uð táknrænt, að íslenzk skáld
skyldu rænd í Kaupmanna-
höfn af dönskum spefeúlant,
Mál þetta getur ekki farið :al—
mennar leiðir og í ljósi. fyrrlr
tíma ætti krafan að vera, att
danska ríkið gengj í ábyrgð^
fyrir greiðslu þess'ara pen-
inga; sem eru ekki krónur o;j-
aurar, hcldur heiður okkar
beztu manna, sem ekki má
stela,.
Alþýðublaðið — 27. sept. 1960 ^