Lögberg-Heimskringla - 01.08.1963, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 1. ÁGÚST 1963
GUÐRÚN FRA LUNDI:
ÖLDUFÖLL
Skáldsaga
„Ja, hvað skal okkur þá
leggjast til. Því þó að mamma
isé dugleg, og það er hún,
getur hún ekki verið ein á
heimilinu. Ég er harður á
spildunni og Helgi karlinn
puðar þó nokkuð ennþá. En
Sveinki rakar alltaf með
þeim. Hann þyrfti nú að fara
að læra að bera ljá í gras,
kominn fast að fermingu. Eða
finnst þér það ekki?“
„Hvað skyldi mig svo sem
varða um það, hvort hann
lærir að slá eða ekki“, hnuss-
aði í Gunnvöru.
„Hvernig ert þú annars til
heilsunnar? Varst þú ekki
eitthvað hjá lækni í sumar?“
spurði Hrólfur, vinalegur í
rómnum.
„Jú, það var ég. En ég fékk
góðan bata“, sagði Gunnvör
ólíkt mýkri í máli. Alltaf varð
þó að koma kurteislega fram
við fólk, þegar það spurði eft-
ir heilsufari manns. „Það má
heita, að ég sé eins og önnur
manneskja síðan. Það er áreið-
anlega góður læknir, sem við
höfum fengið“.
„Varstu hjá honum allan
tímann, sem þú varst út í vík-
,inni?“
„Ónei, Hrólfur minn. Það er
nú ekki vanalegt, að sjúkling-
arnir séu á heimili læknanna,
enda yrði þá líklega nokkuð
þröngt hjá þeim stundum.
Ég var til húsa hjá henni Hall-
/ríði, móður hans Bensa okk-
ar. Það er góð kona“.
„Svo já“, sagði hann dauf-
lega. „Er Sigríður þar hjá
honum ógift? Eða kannske
þau séu búin að gifta sig, þó
að ég hafi ekki heyrt það“.
„Hún er heima hjá foreldr-
um sínum. Þau gifta sig sjálf-
sagt ekki, fyrr en nýja húsið
er tilbúið", sagði Gunnvör.
„En það bölvað mont og
mikilmennska, að vera að
^yggí3 hús. Svo fer hann á
hausinn með það allt sam-
an“, stamaði Hrólfur.
„Það fer hann ekki. Þetta er
s v o d d a n dugnaðarpiltur“,
sagði Gunnvör storkandi.
„Það heldur mamma að
hann geri“, fullyrti Hrólfur
og þrástarði á tjaldið. „Ætlar
hann aldrei að vera búinn að
sötra í sig kaffið. Mig klæjar
í lófana. Þá lagnar til að
skella á kjammana á honum,
þrælnum þeim“.
„Láttu þér ekki detta slíkt
í hug. Það yrði þér bara til
skammar. Hann er fílhraust-
ur“, sagði Gunnvör.
„Varla álítur þú hann
hraustari en mig, sem kallað-
ur er af öllum hinn sterki“,
sagði hann og hló tröllslega.
„Um það segi ég ekkert“,
flýtti Gunnvör sér að svara.
Hún sá að Herdís á Litlu-
Grund var á leiðinríi til
þeirra, og tók því til fótanna
upp á grundirnar, þar sem
konurnar sátu og skröfuðu.
„Anzi var Hrólfur brosleit-
ur framan í þig“, sagði Sigrún
á Sléttu. „Er hann kannske
farinn að stíga í vænginn við
þig?“
„Það dettu hronum nú sjálf-
,sagt ekki í hug, enda ætlar
móðir hans honum víst eitt-
hvað hærra og meira en
vinnukonuvæflu. En nú var
hann að segja mér, að Brynka
:gan\la sé alveg á förum, og
var að tæpa á því við mig, að
ég tæki við verkunum henn-
ar. En það verður nú varla
af því. Það er nú annað að
brjótast um í kollinum á mér
,núna en það. Ég er áreiðan-
lega búin að fá nóg, og það
fyrir löngu síðan, af þræl-
dóminum og vinnukonustörf-
unum í sveitinni, og ætla nú
að reyna að söðla eitthvað
um“.
„Nú, ert þú kannske að gefa
okkur í skyn, að þú sért að
stíga upp í hjónasængina“,
sagði Sigrún brosandi.
Konurnar ráku upp stór
augu og færðu sig nær til þess
að missa ekki af svarinu.
„Já, nei, nei. Það liggur nú
sjálfsagt ekki fyrir mér héðan
af. Ég er líklega komin aftur
fyrir biðröðina. En ég er að
hugsa um að flytja í kaupstað
og vita, hvernig mér líður þar.
Ef það verður ekki að óskum,
fáið þið mig sjálfsagt aftur
á sveitina“.
„Blessuð, komdu heldur til
mín“, sagði Sigrún. „Heldur
en taka upp á þeirri vitleysu,
að fara að flytja í kaupstað.
Það eru víst nógir staðir fyrir
þig hérna í sveitinni".
„Það verður áreiðanlega
ekki keppt um hér í sveit-
inni þegar heilsan fer að bila
og þannig er nú komið. Því
miður“, sagði Gunnvör.
„Þetta hafa þær talið þér
trú um þarna út frá í sumar“,
sagði ein konan í hópnum.
„Það gerir allt sem það getur,
kaupstaðardótið, til þess að
narra fólkið frá bændunum“.
Nú beindist athygli kvenna-
skarans allt í einu að hús-
freyjunni á Fjalli. Hún gekk
hnarreist á móti stjúpsyni sín-
um og heilsaði honum og
kærustu hans með handa-
bandi og þakkaði honum fyrir
síðast. Konurnar litu glottandi
hver á aðra.
Hamingjuóskir
til íslendinga í tilefni
af 74. þjóðminningardegi
þeirra á Gimli, Manitoba,
5. ágúst 1963.
•
CANADiAN
IMPERIAL BANK
OF COMMERCE
D. E. SOUTAR, Mgr.
GIMLI MANITOBA
„Skyldi hún nokkuð hafa
tekið það nærri sér, að heilsa
upp á framhjátökuson bónda
síns, svona í fjölda viður-
vist?“ sagði Gunnvör. „Aldrei
hefði mér dottið í hug, að ég
ætti eftir að verða áhorfandi
að þessu“.
„Það er víst ekki meira en
að samþykkja, að þau mægð-
inin flyttu að Fjalli, ef
strákurinn hefði viljað taka
að sér að verða bústjóri hjá
föður sínum“, sagði ein ná-
grannakona Vilborgar.
„Þetta finnst mér nú ótrú-
legt“, sagði önnur kona.
„Þetta fréttist svo sem í vor,
að Bárður hefði riðið út að
Stóru-Grund til þess að tala
við son sinn. Var það ekki
satt Gunnvör?“
Lof í eyru, en last á bak,
frá láni og blessun margan
rak.
CONGRATULATIONS . . .
to the lcelandic People on the 74th Anniversary of
their Annual Celebration Day at Gimli, Man.,
August 5th, 1963.
MANITOBA ROLLING MILL COMPANY LIMITED
SELKIRK, MANITOBA
Stjórn og Starfsfólk
Winnipeg Supply félagsins óskar íslendingum til heilla og hamingju á
74. þjóðminningardegi þeirra á Gimli 5. ágúst 1963. Viðskipti vor við
íslendinga frá byrjun hafa verið vingjarnleg og ánægjuleg og oss er ljúft
að halda þeim þannig áfram.
Call Us For Your
COAL - FUEL OIL - CONCRETE AND LUMBER
Phone 943-0341
The Winnipeg Supply & Fuel Co. Ltd.
8th FLOOR, BOYD BLDG. WINNIPEG, MAN.
"The Bay" extends Best Wishes to
the lcelandic People of Canada on
the occasion of their 74th Anniver-
sary Celebration.
We sincerely believe the future
holds the kind of resourceful and
energetic prosperity so character-
istic of your colorful past.
ííim'>smrs l5iuj (Eompunn.
INCORPORATED 2 7? MAY 1670.