Alþýðublaðið - 21.10.1960, Blaðsíða 7

I

AÐ HUGSA í Vonarstræti.
Láta sem maður viti ekki
af því að þetta sé í borg,
horfa á Tjörnina, horfa á
endurnar, fara sér hægt.
Lítil stúlka á þríhjóli geys
ist fyrir hortnið á Iðnó og
sveigir svo fram á bakkabrún
ina, svo að engu niunar_ að
hún fljúki út á Tjörn.
— B-rrrrrrrrr, segir hún.
— Gaman? spyr ég.
— B-rrrrrrrr, segir hún
aftur.
Rétt á undan mér er kona,
dálítið gráhærð. Hún vagg
ar í göngulaginu. Henni mæt
ir maður, á bættum biáum
nakinsbxum, hjólbeinóttur,
stikar stórum, gengur með
öllum líkmanum kjálkunum
líka. Þau stanza og horfa
hvort á annað, takast svo í
hendur, rétta hvort öðru grút
máttlausar hendumar, eins
og þær séu lafandi á hand-
leggjunum. Skrýtið að þau
skuli vera svona bæði.
— Hefurðu nokkuð frétt?
spyr hann.
— Það er víst ekkert að,
svarar hún.
— Hvernig skyldu fénað
arhöld vera? Ja, ég þarf ekki
að spyrja að því að þau eru
góð, eins góð og tíðin er —
blíða, kona.
— Bjami í Bóli handleggs
brotnaði á dögunum.
— Nú, já, hann sígur upp
í nefnið stóran tóbakshaug
af handarbakinu, dæsir og
heldur svo áfram, nefmælt
ur og 'voteygur:
— Hveddig fór hann að
því, kaddlinn?
— Datt af baki af ein
hverjum rauðum fola.
— Er hann að temja tenn
þá, karlinn? Hvers vegna læt-
ur hann strákana ekki tukta
bölvaða óþekktarpjakkana til?

★
I
Þekkif ekkert ho-ho,
segir bara b-rrrr
O, ég held þeir temji
nú lítið.
— B-rrrrrrr, segir litla
hnátan og þýtur enn fram
hjá á þríhjólinu. Hún þekkir
ekkert ho-ho. Hún er ekki
að temja. Hún segir bara
b-rrrrrrrrr.
— Og þér leiðist aldrei,
heldur konan áfram.
— O-nei, nema helzt um
réttirnar og raunar alltaf á
haustin. Maður getur and-
skotan ekki farið á fyllirí
hér nema að vera settur í
kjallarann.
— Nú og því ferðu þá
ekki í réttirnar? Nógu ertu
ríkur.
— Nei, blessuð mín, þetta
er allt farið norðyr 0g nið
ur. Fór allt í bílskrjóðinn.
— Já, þú keyptir þér bíl?
— Já, hann var dýr, mik
ið viðhald á honum, hálfgert
óhappaverkfæri, alltaf að
rekast á, í umferðinni, meina
ég, og svo fór hann alveg.
ÞAÐ er næsta einkenni-
legt, að miklar áætlanir
skuli vera gerðar um að rífa
niður miðbæinn og byggja
annan nýjan. Húsin, sem
byggð voru fyrir nokkrum
áratugum eru orðin of lítil
°g Jág, þau skal rífa og
byggja stórhýsi á lóðinni.
Göturnar á að breikka. En
það virðist ekki tekið með í
reikninginn að tíminn líður
eins og hann gerði í gamla
daga og aftur bætast áratug
ir við árþúsundirnar. Að
þeim áratugum liðnum verða
stórhýsi nútímans ef til vill
kölluð smáhýsi og hjallar.
Hlýtur ekki að kosta ó-
hemju fé að rífa niður góð
hús og byggja önnur ný,
hlýtur þetta ekki að endur
taka sig aftur og aftur,
hlýtur ekki að vera gaman
og gott að hafa miðbæinn
gamla eins og hann er og
var?
Þegar ekið er út Lækjar
götu, suður Fríkirkjuveg og
Sólteyjargötu út á Hring-
braut opnast stórt óbyggt
svæði. Þar úti fyrir er flug
völlurinn, alltof nálægt bæn
um svö að flugvélar raska
svefnró fjölda manns um
nætur. — Miðbærinn, hjarta
bæjarins, er svo ógnarlítið.
Umferðin á kvöldin er öll
xun þennan litla bæjarhluta,
en vestur í Skjólum, upp í
Holtum og inn í Vogum er
furðulítil umferð.
Það hlýtur að vera ein-
hver v.egur til að dreifa
þessu, færa líf í allan bæinn.
Að vísu skal tekið með í
reikninginn, að höfnina verð-
ur ekki létt að flytja úr stað,
— en flutninga frá höfn-
inni væri ef til vill betra
að flytja lengri veg og greið
færari en stuttan og seinfar
inn.
Vendum nú okkar kvæði í
kross. —
Þjónustumenning á veit-
ingahúsum er sannarlega
FLORÍDA — Verig er
gera tilrauniír með það,
hvernig ©g hvers vegna meiniim
finna lykt. Festir ei’u á kara-
ínur plasthattar faúnir 13 öi-
smáum eiektróðum, sérlega
gerðir í því skyni að mæla
viðfarögð hqííanss' við ýmsiA
lykt, Off þó sérstaklega þa!3-
hvernig farið er að þvf aíí
greina á miili ýmissa tegunfla
ilms. Astæða þess, að kanínnir-
eru notaðar við tilraunirnar,
er sú að þær eru sérstaklegav
lyktnæmar. Býr eru yfirleítt
langtum lyktnæmari en meiai,
meira að segja íyktnæmari ei*
nokkurt lyktartæki, senr*
manninum hefur tekizt aS
finna upp tíl þessa.
★
Fröken B-rrrrrr hefux-
stöðvað hjólið. Er nú komin
með skeifu. Það varð um
ferðaslys, því að vi'hkona
hennar ók hana um koll.
Hjólið liggur á gangstéttinni,
en hún nuddar nefið.
— Hvrunin þá? spyr kon
an.
— Hann varð alveg ónýt-
ur.
Maðurmn tekur aftur í
ntefið, sízt minna þessu sinni.
Það vætla brúnir lækir niö
ur hrukkuna, sem Iiggja frá
nasavængjunum niður í
munnvikin.
Réttir úr sér og segir svo
töluvert hátt og dregur
seiminn:
— Missti hann inn um
glugga á sumarbústað uppi
í Mosfellssveit. Ja, þvílíkt
þess virði, að hún sé tekin
til umræðu í blöðunum.
Á einu þekktasta og óefað
fjölsóttasta skemmtistaði í
miðbænm taka þjónar ekki
við borðpöntunum, — nema
fólk ætli að' snæða kvöld-
verð. Gestur, sem vill um
fram allt ná sér í borð, leit
ast við að koma. snemma, —
og hvað stendur þá á borðun
um, nema LOFAÐ.
Aðspurðir gefa . þjónarnir
enga skýringu.
Við kvartanir fýkur í
þjónana og þeir segja: -—- Þér
þurfið þá ekkert að vera að,
koma hér!
— Hér má segja eins og
maðurinn sagði: — ER
ÞETTA HÆGT?
bölvað klúour. kona. Ja. það>
munaði bara engu, að ég~
væri kominn upp í til ei'n-
hverrar Ijóshærðrar blóma-
rósar, sem rauk með ópum.
og óhljóðum út á náttkjóhi
um einum, náttkjólnum,
kona, heyrirðu það. Ha, ha,
ha.
Hann var ekki í neinum
vafa, að hann hefði . verið-
fvndinn.
— Varstu fullur, maður?
— Ja, kannski eitthvað ryk
aður, en efcki svo fullur, að-
ég sæi ekki kvenmanninn,
ha, ha, ha.
Og vegna. þess að ham>.
keyrði bilinn hálfa leið upp-
í til einhverrar Ijóshærðrar
blómarósar, verffur hann nú
að ganga sínum þungu
skrefum heim úr vinnunni
eftir hellulögðum gangstétt-
um, þar sem fröken B-rrrrrr
unir sínar æskustundir, þótt
hann væri því vanari ac^
vaða snjó og mýrar hér fyrr—
um.
FÉLAGSLÍF
Farfuglar!
Munið vetrarfagnaðinn í
Heiðaxbóli um helgina. Far-
ið frá Búnaðarfélagshúsinus.
kl. 6 á laugardag.
Alþýðublaðið — 21. okt. 1960 Jf