Alþýðublaðið - 13.12.1960, Blaðsíða 7

DEILUR um dauðarefsingu
hafa staðið yfir árum samaii'
í flestum löndum, þar sem slík
refsing hefur verið við höfð.
Ekki hafa deilurnar verið
livað minnstar í Bretlandi, þar
sem jafnaðarmannastjórnin
afnam dauðarefsingu á sínum
tíma. Dauðarefsing var hins
vegar upp tekin þar að nýju
skömmu síðar fyrir þrjár teg-
undir afbrota, sem farið höfðu
nokkuð í vöxt við afnámið. —
Þar gildir nú dauðarefsing fyr
ir 1) morð á lögregiuþjóni, 2)
ráðn-morð. og 3) endurtekn-
ingu á morðafbroti. Gallup-
könnun, sem fram fór þar í
landi í marz s. 1., leid'di í Ijós,
að 78% manna voru fylgjandi
dauðarefsingu en 15% á móti
henni.
Umræður og deilur um
þessa refsingu hafa orðið nokk
uð heitari í Englandi nýlega,
vegna aftöku tveggja, ungra
manna 10. september s. 1., en
þeir höfðu framið morð í þeim
tilgangi að ræna íórnarlambið
25. júní s. 1. Atburðir voru sem
hér segir:
Fjórir náungar, svokallaðir
,,teddv-boys“ eða svaxtstakk-
ar, sem allir höfðu fasta vinnu
— héldu venjulega hópinn á
kvöldin, drukku dálítið, gerðu
„sprell“ og stálu dálítið en
eyddu aðallega tíma sínum í
að vera „kaldir gæjar“. Þeir
hétu Norrnan Harris, 23, vöru-
bílstjóri, Francis „Floss“ For-
syth 18, Christopher Darby,
23, kolamaður, og Terence
Lutt, 17, yerksmiðjuverkamað
ur.
24. júni hafði Allan Jee,
verkfræðinemi, trúlofazt Jac-
queline Herbert, sem hann
var búinn að þekkja lengi, og
eytt mestu af peningum sín-
um í að kaupa hringinn. —
Kvöldið eftir bauð hann unn-
ustu sinni í bíó og gekk síð-
an heimleiðis upp úr 11 um
kvöldið eftir illa lýstum göt-
um útborgar Lundúna. Rúm-
um sólarhring síðar lézt hann
í sjúkrahúsi.
Hvað gerðist? „Köldu gæj-
arnir“ höfðu drukkið nokkra
potta af bjór um kvöldið og
þegar barirnir lokuðu um ell-
efu leytið voru þeir úti á götu
og vissu ekki hvernig þeir
áttu að drepa tímann, en eigr-
uðu um götur Hounslow með
hendurnar í vösunum. Harris
stakk upp á innbroti, en það
var ekki talið nógu gott, og
þá var það, sem yngsti mað-
urinn í hópnum, Lutt, stakk
upp á að ræna einhvern. —
Þetta var samþykkt, og þeir
tóku sér þegar í stað stöðu við
dimman stíg.
Ekki liðu nema nokkrar
mínútur, er fótatak heyrðist.
Allan Jee var á íeiðinni heim
frá unnustunni. Og nú segir
einn „köldu gæjanna“ frá: —
„Við heyrðum fótatak hans,
og þegar hann kom á móts við
okkur, gekk Lutt að honum
og sagði: ,'Halló, elskan“, og
gaf honum um leið hnefa-
högg“. Hvers vegna sagði Lutt
Halló elskan? — Lutt sagð-
ist ekkert vita um það né
hvers vegna hann sló. Vafa-
laust vegna þess, að hann er
„kaldur gæji“, eins og Floss
sagði. — Hann sló aðeins einu
sinni, og Jee féll. Harris flýtti
sér að Jee sem Lutt hélt föst-
um á jörðinni, til að leita í
vösum hans. Floss stóð hjá
þeim, en Darby var á verði
skammt frá. „Ég fór með hend
ina niður í vasann innan á
jakkanum hans, en fann ekk-
ert, alls ekkert“, sagði Harris,
,,en svo fann ég að blæddi úr
honum inn í vasann. Við ætl-
uðum þó ekki að drepa hann,
ekki gera honum neitt alvar-
lega til miska“.
Floss ætlaði heldur ekki að
drepa Jee, en Jee hafði hróp-
upp yfir sig: „Hvað ætlið þið
að gera við mig“ og nú stundi

Þeir sem kunnugir voru
hinum dauðadæmtlu biðu
þess að þeim jrði tilkynnt
að aftakan hefði fariö
fram. Fólk beið ailan af-
tökudaginn, en tilkynn-
ingin kom aldrei

hann og barðist um. „Og þá
varð ég“, sagði Floss, „að
sparka tvisvar í hausinn á
honum svo að hann hætti. Ég
var á mjúkum skóm og hélt
ekki að þeir gætu gert hon-
um mein“.
En- mjúku skórnir vóru líka
með mjórri tá, og þegar fjór-
menningarnir flýðu, lá Jee eft
ir nær dauða en lífi, og dó
svo á sjúkrahúsinu — FYRIR
EKKERT. — Fyrir ekkert,
vegna þéss, að þeir fundu aldr
ei tíu shillinga seðilinn, sem
hann átti í jakkavasanum.
Floss taldi, þegar hann var
handtekinn ásamt félögum
sínum, að hann mundi í
mesta lagi fá fimm ára fang-
elsi, auk þess sem hann taldi
það til málsbóta. að þeih höfðu
engu getað stolið. Alveg fram
á síðustu stund hélt hann, að
hann mundi sleppa við heng-
inguna. Hann hélt, að innan-
ríkisráðherrann, Butler, —
mundi breyta dómnum í lífs-
tíðarfangelsi.
En enginn maður á Bret-
landseyjum gat séð, að „köldu
gæjarnir“ frá Hounslow hefðu
nokkrar málsbætur. Ekki var
hægt að skýra gerðir þeirra
með erfðum né fátækt. Þeir
voru allir kömnir af heiðar-
legum verkamannaættum, —
höfðu allir lifað rólega æsku
og hlotið venjulega menntun.
Floss og Harris voru dæmd
ir til dauða og teknir af lífi
10. september s. 1., Darby, —
sem hafði staðið vörð og ekki
tekið beinan þátt i morðinu,
var dæmdur í lífstíðarfang-
elsi, en Lutt, sem var jafnsek-
úr og Floss og Harris, fékk
lífstíðaríangelsi, þar eð hann
er aðeins 17 ára, Hefði Floss
sem sagt verið nokkrum mán-
uðum yngri, hefði hann slopp
ið, því að dauðarefsing mlðast
við 18 ár.
Og hvernig tekur svo fólk
þessum fréttum? Fyrir utan
félagsskap þeirra, sem berjast
gegn dauðarefsíngu, virð’st
andinn álmennt vera sá, sem
felst i orðum Jacqueline Her-
bert, unnustu Allan Jee, er
hún var beðin um að skrifa
undir áskorun á stjórnarvöld-
in um að náða Floss og Harris,
„Þeir fá það, sem þeir eiga
skilið“.
Helzta röksemdafærsla and-
stæðinga dauðarefsingar gegn
líflátsdómum er sú, að dauða-
dómur hafi aldrei hrætt mor-3
ingja frá því að fremja glæp
sinn, og viti menn, sama dag-
inn sem Floss og 'Harris. voru
teknir af lífi, drápu tveir
,,teddy-boys“ varðmann í
banka í Durrngton, Sussex, er
þeir hugðust ræna bankann.
Bréf:
leyfð til
leiguöksíurs
ALÞÝÐUBLAÐINU hefur-
borizt eftirfarandi bréf:
Eins og flestir vita kom tak
mörkun á leigubi'freiðum til
framkvæmda vorið 1956, en
síðan hefur leiguakstur verið
lokuð atvinnugrein j hálft
fimmta ár. Það er enginn vafi’
á því að bílstjórar mega mjög
vel við una, að hafa fejigið
þessi lög. Það sjá allir því'ík
trygging þetta er einni stétt,
einu atvinnugreininni á land-
inu, að því er bezt er vitað,
sem hefur slíka tryggingu, —
enda hefur bifreiðum fækkað
stórlega á þessum árum en í-
búafjöldi auðvitað aukizt.
Nú gæti maður ætlað að út-
hlutun þeirra fáu leyfa sem.
til hafa fallið, en þau eru trú-
lega um 30 yfir þennan tíma,
gæti gengið eðlilega fyrir sig,
þ. e. a. s. eins og reglugerðin
mælir fyrir um.
Þag hefur ekki verið. Þeir
sem eru fyrir bifreiðastjórafé-
lagið í úthlutun, sem á runar
ekki að vera nema 1 maður,
hafa gert allt sem þeir mega
til að tefja og torvelda úthlut
un leyfa.
í núverandi reglugerð um
þetta segir að úthluta skuli
leyfi fyrir hvert pláss sem
losnar. Það hefur ekki' veríð
hægt, þar sem bifreiðastjóra-
félagið hefur komið því til leið
ar að ekki skuli' úthluta fyrr
en 10 leyfi eru laus, en eins
og nú er, getur það tekið háift
ár. Nú er það svo, að 2 úthlut-
unarmenn, annar fyrir bif-
reiðastjórafélagið, hinn skip-
aður af ríkinu. Virðist ekki.
ósennilegt að löggjafinn hafi
ætlazt til að þessir aðilar réðu
þessu saman og þá eðlilega t.il
helminga ef ekki væri sam-
komulag. Síðastliðið sumar
var úthlutað 11 leyfum. eftir
mikið þras. þar sem ekki var
um samkomulag að ræða frek
ar en áður milli úthlutunar-
manna. Skar ráðuneytið úr og
það á þann hátt að bifreiða-
stjórafélagið ráðstafaði 10 leyf
um, en sá sem er fyrir ríkið
aðeins einu. Þannig hefur ver
ið látið undan áróðri af hálfu
bifreiðastjórafélagsins.
Nú er ekkert líklegra en
bifreiðastjórafélagið vilji
ganga á Iagið og ráðá eitt
hverjir fái atvinnuleyfi og
hvenær. Er þá eins gott að rík-
ið hefði aldrei skipað mann í
þetta
Eitt er enn — umsóknirnar
Framhald á 5. síðu.
AlþýSuhlaSiS — 13. des. 1960 ^